In een klein hoekje
De telefoon gaat. Juul. Mijn vrouw. Dat ik thuis moet blijven en dat haar rijschoollerares met haar man mijn vrouw naar huis brengen. En dat we daarna samen naar de dokter gaan. Dat ze van het paard is gevallen. Dat ze nog uitzoekt, waarheen ze moet gaan. Dat ik wat eten voor haar mee moet nemen.
Ik smeer een paar boterhammen en even later staat ze voor de deur. Ze zit in de auto die door de man van de rijschoollerares is gereden en komt niet uit de auto. ‘Ik denk niet dat hij is gebroken.’ Zegt ze. Maar ze heeft ontzettend veel pijn en kan haar arm niet bewegen. En haar hand ook niet. We moeten naar de huisartsenpost.
Uren later zit ik thuis. Juul ligt in het ziekenhuis met een gebroken arm en onder de pijnstillers. Maandag gaat ze niet naar haar werk, maar wordt ze hopelijk geopereerd.
We zijn samen blij dat we niet in Syrië wonen.
Geplaatst in de categorie: lichaam