De barbaren van Sint Maarten
De moderne mens leeft in een samenleving en buiten die samenleving wonen barbaren. Dat is de les van de verwoesting van Sint Maarten.
De storm heeft de infrastructuur van het eiland vernield. De haven, de telefoon, het vliegveld, elektriciteit, water, riool, alles was weg. De straten lagen vol puin en je kon er nauwelijks langs. De verbinding met de wereldgemeenschap was weg.
Het eiland viel meteen in handen van de barbaren. De eerste dagen had iedereen al honger en dorst. De toiletten werden niet meer doorgespoeld. Veel mensen gingen stelen, omdat ze moesten stelen om te overleven. Water en voedsel zijn onmisbaar. Elektronisch betalen kon niet meer, kassa’s werkten niet meer, winkels waren niet meer open. Voorraden die mensen voor de storm hadden aangelegd waren in de storm verdwenen. Of kapot.
Andere mensen gingen stelen omdat het kon. Beveiligingscamera’s deden het niet meer. Bewakers en agenten waren er niet of hadden wat anders te doen. Personeel was op zoek naar eten. Of water. Of zat thuis wonden te verzorgen. Puin te ruimen.
De beschaving van Sint Maarten was ingestort en het kostte tijd voordat het Nederlandse leger arriveerde om de beschaving weer op te bouwen. Eerst moest er orde komen. Daarna moesten de haven en het vliegveld open en langzaam begon vanaf die plaatsen de moderne samenleving weer terrein te veroveren op de barbaren. Er moest voedsel worden uitgedeeld, en water. En er moest puin geruimd.
Sint Maarten laat zien hoe dichtbij de barbaren zijn. Ze komen niet over de Middellandse Zee in gammele bootjes; ze smokkelen zichzelf niet via de Balkan, maar ze zijn onder ons. Tussen ons. En waarschijnlijk zijn we, onderhuids, zelf barbaren. Barbaren zijn zo dichtbij, dat we ze niet kunnen uitroeien zonder onszelf uit te roeien. Het enige wat ze buiten houdt is de beschaving. En dat geldt niet alleen voor Sint Maarten, maar ook voor Europa, voor Nederland, voor ons dorp.
De mensen op Sint Maarten wilden geen barbaren worden. Maar sommigen werden het wel. Het is daarom zaak om zuinig te zijn op de moderne samenleving een stevig fundament te geven om rampen zo snel mogelijk het hoofd te bieden. Omdat zo ook de barbarij buiten de poort te houden.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Regeltjes zijn leuk in tijden dat het goed gaat, maar als mensen moeten overleven, gelden nieuwe regels. Dat wat volgens de regels barbaars is, kan dan juist medemenselijk en zelfs beschaafd zijn.
In het recht heet dit: niet kijken naar de letter van de regel, maar naar de geest van de regel, dit is het kijken naar wat de bedoeling van de regel was. En soms is het letterlijk toepassen van een regel in strijd met het doel waarvoor de regel in de eerste plaats gemaakt werd.