Waar ik het over heb als ik het heb over mediteren
Voor al diegenen die bij het woord mediteren nog steeds een huivering voelen, een vooroordeel hebben, denken dat het iets heel exotisch is, wil ik hier mijn idee en praktijk van dit begrip verduidelijken.
Ik zie mediteren als iets heel praktisch: contact leggen, en heen en weer pendelen tussen het on(der)bewuste deel van ons zelf en het bewuste deel. Het onbewuste deel spreekt door middel van gevoelens (niet te verwarren met emoties) en het bewuste heeft taal, woorden, definitie, scherpstelling, focus, om af te tasten in relatie met dat gevoel wat past en wat niet past.
De aanleiding (een voorbeeld)
Een fel paarse envelop. Wat zou daar inzitten?
Laten we eens even kijken.
Openmaken kan geen kwaad, denk ik, tenzij er Anthrax in zit..
Het is van de Overheid. Die zullen toch wel te vertrouwen zijn, zeker?
Kijken kan geen kwaad. Verwacht ik.
Hier openscheuren, oké..
Een 3-delig plastic mapje met papieren..
Een lichtgroen hard-plastic buisje, kokertje.
Nog maar niet meteen mee experimenteren..
Eerst lezen (altijd verstandig) : 'bevolkingsonderzoek
Geachte heer Hettema,
Hierbij nodigen wij u uit voor het bevolkingsonderzoek darmkanker.'
(this is serious)
'Waarom een bevolkingsonderzoek?'
(ik zal hier niet het hele epistel overschrijven, maar het taalgebruik in officiele brieven zet altijd mijn leesbril op scherp)
Gedverderrie, dacht ik het niet! Ik moet met dat buissie 'op vier verschillende plaatsen in uw ontlasting (poep) prikken'
En dan dat buisje met een antwoordformulier opsturen naar het laboratorium.
Oké, waarom dus?
Er staat dat darmkanker een ernstige, veelvoorkomende ziekte is, die 4 a 5 op de 100 mensen na hun 55-ste levensjaar kan treffen.
De aanzet voor de meditatie:
Terwijl ik dit zit te lezen en te schrijven overvalt me een enorme golf van moedeloosheid.
Die noem ik in eerste instantie zo. Dat kan later worden bijgesteld.
Als me dit (zo'n golf) gebeurt, vraag ik me altijd direct af, waar dat door komt.
Ik stel me voor dat zo'n gevoel (ze zijn er in allerlei verschillende soorten en maten) een signaal is dat mijn innerlijke leven als een gekleurde mantel over me heen uitspreidt, om me bewust te maken van een complex, te ontcijferen, cluster van bewustzijn, van intelligentie.
Ik vertrouw er altijd op dat mijn innerlijke levens (er zijn er meerdere) intelligenter zijn dan ikzelf.
(Dat kan makkelijk, hoor ik mijn vrouw zeggen, die me altijd met beide benen op de grond houdt.)
De taak voor mij, hier, (meestal) aan de periferie van mezelf, is om goed op te letten om de juiste vertaling te geven, de precieze route te volgen, die de mediatie is van de meditatie.
De pendeldienst tussen de woorden en de wolk van gevoel zorgvuldig te laten verlopen. Zodat er een juiste vertaling gebeurt die voor beide kanten bevestigend is.
De moeilijkheid voor de scepticus is om over alle vooroordelen, het cynisme, de bravoure, het ongeloof heen te stappen en dit proces in de praktijk (praktisch dus, daadwerkelijk) te onderzoeken.
Het is in de realiteit van het dagelijkse leven tenslotte echt moeilijk om regelmatig een time out te nemen en stil te staan bij iets wat ongewoon is in de context van het sociale leven.
Dit verwijst ook terug naar de column van vorige week, waar de eenzijdigheid van de educatie aan de kaak wordt gesteld. Terwijl we in mijn beleving multidimensionale wezens zijn die leven in een multidimensionale werkelijkheid, op zoek naar houvast en betekenis, rede en ontwikkeling.
En de moedeloosheid? Die is voor een groot gedeelte opgelost (nog enkele te onderzoeken restanten) door dit artikeltje te schrijven en zo misschien bij te dragen aan datgene wat alle ziektes snel kan helpen signaleren (en passende remedie te zoeken waar nodig of gewenst), namelijk het proces aan te moedigen om contact te herstellen tussen de innerlijke en uiterlijke levens van onszelf.
Geplaatst in de categorie: lichaam
Gezondheid
122
Geef je reactie op deze inzending: