NL-Sport zoekt sportgeluk
Iemand attendeerde me op NL-Sport. Dit is een subsidieprofiteur die zich buitenboordmotor van de Nederlandse sport noemt. Daarom begrijp ik dat de NL-sporters met bezorgdheid het huidige gerommel in sportbondenmadurodam volgen. Ik hoop dat staatssecretaris Blokhuis met spoed het bijbehorende alibi controleert, waarmee u en ik, als betalende breedtesporters, voorlopig tevreden moeten zijn.
Ja, ik weet het, Hugo de Jonge en Paul Blokhuis debuteren op Volksgezondheid, Welzijn & Sport en de locaties Papendorp, Papendal en Nieuwegein werken verwarring in de hand. Daarom deponeren benarde sportstrategen momenteel kattebakachtige urine-sporen rond hun pseudo-expertise. Sportbonden willen opeens ook ‘kennis- en informatiecentrum’ voor hun achterban zijn en NL-Sport biedt daarbij wegenwachtdiensten aan: ‘we zijn continu onderweg en onderhouden contacten om massa en enthousiasme te bewerkstelligen’. Kan het iets minder? Bezwaarlijker vind ik het dat NL-Sport zich opwerpt als exclusieve ontdekker van ‘sportgeluk’. Want dat zou prachtig zijn, empirisch aantonen dat je van sportbeoefening gelukkig(er) wordt. Dit doet mij denken aan een uitspraak van jonkvrouwe Boddaert: ‘geluk wordt mensen alleen in kleine penningen toegeworpen’. Er is veel transferbeweging tussen sportbonden, qua subsidieverdeling, locatie, wie-doet-het-met-wie. Dat betekent: geniepigheid tussen slecht functionerende euro-verslinders. En dat betekent dat ze binnenkort wekelijks bespot worden door Boskamp, Gijpie & Johan Derksen.
NL-Sport wil van alles, ook belangenbehartiger zijn voor opinieleiders. Dat heeft die categorie helemaal niet nodig. Al die mensen vertegenwoordigen, zeggen ze zelf, de prachtige infrastructuur die sportief Nederland rijk is. Haha, preken voor eigen parochie en eigen loodadministratie regelen? NL-Sport heeft het bestaansrecht allang verspeeld.
Geplaatst in de categorie: sport