Een verschil tussen Berlijn en Maastricht?
In 1933 woonde een vrouw in een Berlijns appartementencomplex. Ze woonde er al enkele jaren naar tevredenheid en ze had geen problemen met haar buren.
In 1935 begon de verhuurder wel problemen met haar te krijgen. De vrouw vervuilde het appartementencomplex enorm. De buurt ging zienderogen achteruit. De verhuurder vreesde dat de huurprijs zou dalen. Hij vreesde zelfs dat hij geen nieuwe huurders meer voor zijn complex zou kunnen vinden als er een appartement in het trappenhuis vrij zou komen. Eerst verzocht hij de huurster om te verhuizen en toen dat niet werkte, zegde hij de huur op.
De vrouw vond dit niet kunnen. Ze haalde een bevriende advocaat erbij en samen gingen ze naar de rechter om dit besluit teniet te doen. De vrouw had een opgeruimd appartement en zette nooit spullen van haar in het trappenhuis. Ze had ook geen ruzie met wie dan ook van de buren en ze betaalde de huur altijd op tijd.
De zaak sleepte een paar maanden, maar eindelijk, in 1935 kwam het oordeel van de rechter. Jawel, de verhuurder stond in zijn recht. De vrouw vervuilde inderdaad het appartementencomplex op ernstige wijze, want ze was Jood.
In Maastricht wil een vrouw een woning huren. Het is haar door de woningbouwcorporatie toegezegd, maar de buurt wil haar niet, want ze is IS. Zelf zegt de vrouw dat ze niet IS is, maar wel in de Islamitische Staat is geweest toen haar man daar was. Ze is echter binnen een jaar gevlucht. Terug in Nederland is ze berecht en heeft de rechter bepaald dat er geen bewijs is dat ze iets heeft misdaan. Ze heeft niet gemoord en is geen aanhanger van de ideologie van de Islamitische Staat.
Maar ja, als er geen bewijs is gevonden, weet de buurt, dan is nog niet bewezen dat het bewijs er niet is! Dus wie weet. Ook al woont de vrouw al maanden probleemloos op een andere plek in Maastricht, niets mee te maken, hier moeten ze haar niet!
Het gekste is dat er ook nog mensen zijn die de schuld van het probleem bij de overheid leggen. Ze hadden het beter in de buurt moeten uitleggen. Ze hadden naar de buurt moeten gaan en zeggen: er komt een vrouw in jullie buurt wonen die weliswaar in IS-gebied is geweest, maar van wie de rechter zegt dat zij niet schuldig is aan welke misdaad dan ook, en die sindsdien ook nooit iets heeft laten merken. Als de overheid dit aan de mensen had gezegd, was het goed gegaan.
Gelooft u het?
En hoe denkt u nu over de verhuurder in Berlijn en hoe denkt u over vijftig jaar over de buurtbewoners in Maastricht?
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
discriminatie
215
Geef je reactie op deze inzending: