Waarschijnlijke wereld

Ik durf er een krat wijn op te zetten dat u de Tsjechische zanger kent, die na zijn vlucht naar deze kant van de muur een aantal Nederlandstalige liedjes heeft opgenomen: Jaroslav Hutka. Het zijn politieke writer-singer-liedjes en de tekst is dus erg belangrijk. Eentje gaat over loonslaven, zonder dat woord te gebruiken. Mensen voor wie het leven gaat over de woning, de kost en de kleren. De zanger vindt echter dat ze in een gevangenis leven.

Het is een prachtige aanval op sleur, maar misschien ook op het communisme in het Tsjechië van toen. Of over het Nederland van toen. En nu. Landen vol blinden, waar kritische opmerkingen niet welkom zijn.

Maar een ander lied pakte mij ook: de waarschijnlijke wereld. Het gaat over de wijze waarop wij de wereld waarnemen. We zien slechts een waarschijnlijke wereld, met waarschijnlijke pijn, waarschijnlijke liefde tot wij oud geworden zijn (refrein). Het bezingt de gebrekkigheid waarmee wij mensen de wereld zien: ‘ervaring leert mij, wie je waarschijnlijk bent (…) De waarheid is een bargirl, die voor ieder anders danst.’ We zien elkaar dus niet echt, maar nemen elkaar waar en bovendien zien we allemaal wat anders. ‘De enige misdaad, waarop een kogel staan moet, is een leugen die zich als waarheid voordoet’.

Hutka kan niet aan de leugens van Trump of Baudet hebben gedacht, maar je zou het haast denken (let wel – Hutka kon dit zingen zonder dat hij direct werd vervolgd voor een oproep tot moord, maar ik moet tegenwoordig benadrukken dat ik bedoel dat de leugen de kogel moet krijgen en niet de genoemde ‘heren’).

Plato schreef ‘de grot’. Hutka bezong de waarschijnlijke wereld.

En in die waarschijnlijke wereld is de verbeelding niet te harden. ‘Behalve de verbeelding, kun je alles doorstaan’.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 3 juli 2019

janrlunsinghome.nl

Plato waarheid zien waarheid zien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 1.172