Kleuren

Het was in september 1984 dat ik me voor het eerst bewust werd van een zintuig dat ik al m’n hele leven met me meedroeg. Als een verborgen binnenzak die je ontdekt in de voering van een survival jack, waarin je op een ijskoude nacht in de toendra’s van Siberië..

Maar laten we niet afdwalen naar de onherbergzame, adembenemend ruige en elementaire, schaarsbemenste gebieden van onze aardkloot, hoe relevant en pertinent de vergelijking met het ontdekken van een nooit vermoed, maar essentieel zintuig ook beloofde te worden.

Laten we het hebben over onze menselijke zintuigen en de atrofiëring daarvan onder invloed van de abominabel oppervlakkige leefwijze waarin onze westerse cultuur en haar minimalistische levensopvatting en mensbeeld ons heeft doen terechtkomen.

Nee, die alinea is voldoende voor de wakkere lezers van nl.nl.
(op wie dit niet van toepassing is)

Op die gedenkwaardige avond..
(hoe vertel ik dit zonder de lezers en lezeressen weer in groten getale tot emotionele ontboezemingen te verlokken?)
..zag en voelde ik voor het eerst bewust de levende aanwezigheid van het krachtveld van een fresia..
(en werd me duidelijk dat ik wat ik daarvóór dacht te weten niet wist)
..en de tactiele trilling van de frequentie van de kleur wit..
(en realiseerde ik me dat kennis overdraagbaar is, maar weten niet)
..en even later zag ik voor het eerst delen van de aura van een mens..
(een vaardigheid die ik voor mij voordien voor onmogelijk had gehouden) (u vindt het toch niet erg om een zin 2 keer te lezen?)
..en drong het besef tot me door van een subtiele, fijnstoffelijke dimensie die zich afspeelt in dezelfde ruimte als de grove wereld.

Sinds dat moment van revelatie werd het bestaan van vele werelden of dimensies die als Drostezustertjes in dezelfde cacao bus van het krachtveld van onze Aarde leven, een tastbare uitdaging om de vele lagen van de werkelijkheid verder te exploreren. Want is niet het verdiepen van de relatie een perspectief dat uit een initiële veelbelovende kennismaking voortvloeit?

Zoals alle zaken op deze magische reis die wij gemakshalve het mensenleven noemen, maakt de eerste zwaluw nog geen lente. Sinds dat moment is die ervaring te vergelijken met wat me gisternacht opviel toen ik mijn digitale camera richtte op de volle maan: de automatische zoomfunctie had moeite om het beeld steeds weer scherp te stellen. Zo verging het mij ook: de relevatie (kan ook) was weliswaar een keerpunt, maar kon niet garanderen dat mijn focus onwankelbaar scherp bleef. (tussen droom en daad en zo)

De uit het schijnbare niets opwellende momenten van helderheid zijn in de vele jaren sindsdien wel frequenter geworden, en het was een paar dagen geleden dat het diep tot me doordrong dat er een prachtig middel is om te begrijpen in welke laag van de werkelijkheden iemand zich bevindt.

KLEUREN (niet sorry voor de hoofdletters)

Het was toen ik verschillende personen op mijn scherm de revue liet passeren.. (het plasmascherm van de laptop) (en het scherm van mijn netvliezen) (waarachter het brein zit dat de decodering doet en het bewustzijn dat de interpretatie maakt) (niet sorry voor de haakjes)
..en bemerkte dat de kleur van hun kleren de mate van inzicht weerspiegelde die ze etaleerden.

Van daaruit realiseerde ik me dat het voor ons mensen van levensbelang is om een heel palet aan kleuren in onze garderobe te hebben.

Dat overeenstemt met onze ware kleuren..

ontwikkeling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 5 stemmen 205