Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Excuses van God

Sammy Davis Junior ging nooit naar school omdat zijn familie behoorde tot de rondtrekkende artiestentroupe Will Mastin’s Gang; meerdaagse engagementen waren een uitzondering. Hij stond op de aanplakborden geannonceerd als ‘Stille Sam, de dancende dwerg’. Hij was zwart, joods, verminkt en halfblind. Hij besteedde zijn geld aan opzichtige halskettingen en zegelringen: ‘Sammy was een misbaksel waarvoor zelfs God zich moest excuseren’.

Maar op de podia bleek hij een wonderkind in zang, tap-dans, pantomime, imitatie, slapstick, acteren en hij had het geluk dat de Rat Pack hem beschermde tegen racisme. Anderzijds, Davis Junior toonde zijn dankbaarheid door met de aftakelende Sinatra op te blijven treden. Eerst samen met Shirley MacLaine, later met Eydie Gormé & Steve Lawrence of met Liza Minnelli.

Het meest hechtte hij aan platensucces. Na Mister Bojangles, I Can Do That, I’ve Gotta Be Me, Once In A Lifetime, Sam’s Song en What Kind Of Fool Am I was het, in 1968, zijn wensdroom om, onder contract bij Sinatra Enterprises Incorporated (Reprise Records), for all time’s sake, een definitieve smash-hit te produceren. Er werd maandenlang aan gewerkt, met de beste musici, tekstschrijvers, componisten. Nooit eerder was zo gezwoegd op een mega-pop-album. Voor de meeste liedjes was Bert Kaempfert ingevlogen, de orkestleider die ‘Strangers In The Night’ op zijn naam had.

Helaas, ‘Lonely Is The Name’ flopte. Het platenkopende publiek werd niet warm of koud van het project, Sammy bleef ontroostbaar. De Billboard-Top-100 taxeerde ‘Lonely Is The Name’ niet hoger dan positie 71 en schrapte het album na twee weken. Onbegrijpelijk, want one-taker ‘Candy Man’ (1972) viel aanzienlijk beter in de smaak.

Toen Davis Junior in 1990 overleed werd hij ‘by far the best black entertainer-performer’ genoemd; niet slecht voor een lelijke dwerg die in 1925 in Harlem NY als onooglijk onderkruipsel ter wereld was gekomen.

Schrijver: Ton Mantoua, 21 september 2019


Geplaatst in de categorie: idool

3.0 met 2 stemmen 562



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Max
Datum:
21 september 2019
'Best black entertainer-performer' was wellicht een doekje voor het bloeden voor het uitblijven van plaatsucces.
Een matig stemgeluid valt moeilijk te compenseren, net als dat van de zwaar overschatte vocale kwaliteiten van Madonna. Maar net als zij een podiumbeest, met superieure dansacts à la Astaire.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)