Albert Heijn

Wat heb ik toch een jeukende hekel aan die Albert Heijn-reclame. Met dat jonge gezin als een soort gejatte spin off van die al even erge zitzak van een Frank Lammers bij de Jumbo. Is het die vrouw die als nieuwe Harrie Piekema voortdurend met een hysterische oogopslag tegen een burn-out lijkt aan te leunen. Of is het die Jan Doedel die thuis op de bank zit te gamen, wachtend tot Miep opgewekt hijgend met de boodschappen binnenvalt.

Het is denk ik de nieuwe spruitjesgeur, de burgerlijkheid anno 2019, de traditionele rolverdeling, maar dan net even eigentijds, die er uit opwalmt.

We hebben twee of misschien wel drie feministische golven in dit land over ons heen gehad en dit is het trieste resultaat. In een poging om een progressief beeld van een actieve vrouw van nu neer te zetten, die zowel op haar werk als thuis optimaal functioneert, slaat Albert Heijn, in deze poging tot humor, de plank natuurlijk weer totaal mis. Gelijkwaardigheid was de opzet van iedere emancipatiebeweging in de laatste decennia. En nu zien we de oude clichés in onze ‘ altijd leuk’ samenleving weer in een nieuwe vorm opdoemen. In een tijd waarin onderzoek uitwijst dat de bijdrage van mannen aan huishouding en opvoeding nog steeds hopeloos achterblijft, zien we bij Albert Heijn de echtgenoot (of ‘partner’..) die als een derde kind met een bemoedigende glimlach moet worden aangespoord tot het bereiden van een kant en klaar maaltijd, waarbij er niets mis kan gaan maar waar hij even later wel weer de volledige credits voor opeist. ‘Kijk eens mama zonder handen!’

Terwijl zij drijfnat en wanhopig aan de rand van het voetbalveld staat om haar kroost aan te moedigen, vinden we haar in een volgend shot bij de vernevelde groenten opgewekt babbelend met een net zo welvarende en kittige klantmevrouw. Alle voorwaarden voor een uitslaande relatiecrisis zijn ruim voorhanden.

Maar daar zul je Albert Heijn niet over horen.

Aleber Heijn TV reclames

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 254