Ontspannen en flink zijn

Er zijn van die dagen dat zelfbeklag bij mij vrijuit gaat. Dan voel je je opgesloten in een tredmolen van bloeddruk, grieperigheid en ander ongemak. Gebruikelijke defensielinies, zoals betablokkers, rode tijgerbalsem, thee-met-kornatenhoning, up-tempo’s van Billy May’s Big Band en een stevige ochtend-orahovac, zijn kansloos. Als een strenge heelmeester herkent mijn zoon de signalen en sabelt ze onverbiddelijk neer: ‘we gaan niet jammeren & jeremieren, dat wil ik niet zien’.

Hij heeft me zojuist met een onverwachte klank-associatie om de oren geslagen. Hij duldt geen zieligheid. Het ontbreekt mij aan de fut om flink te zijn, om mij er, zogezegd, over heen te zetten. Daarom voelt het als een zweepslag: ’kom op nou, ontspan je’. Juist ja, dat is de bekende vicieuze cirkel. Spierspanning en verkramptheid bezorgen pijn en onaangename contracties in de nek, pijn put uit en maakt akelig-slap, teveel overdag wegsuffen is niet goed voor de menselijke constitutie.

Op radio.nl wordt een smartlap gedraaid en dat is voor mij de druppel. Aandrang om te kotsen overvalt me en voor de zekerheid neem ik mijn kunstgebit alvast uit, het dieptepunt van de miserie. Ik zet de Hazes-tearjerker uit en pleng een paar verstopte tranen.

Het positieve van emotionaliteit is dat het je tot rust kan doen komen. Even later besluit ik toch maar onder de dekens te kruipen. Bewegingsloos op mijn rug liggend keert de vertrouwde stabiliteit zowaar snel terug. De pijnexplosies en pijnscheuten geven eindelijk toe. Misschien is een macaber virus gepasseerd, de afgelopen twee onzalig-onchristelijke dagen. Mijn huisarts haalt zijn stokpaard weer eens van stal: ‘u moet rekening houden met slijtagesymptomen’.

Mijn zorgzame zoon brengt een tosti en verse koffie. Hij leest mijn gedachten en aarzelt niet om te provoceren: ‘zo, ouwe jankerd, gaat het een beetje?’ Als sentimenten terugkeren is dat een goed teken. Ik hul mij in stilzwijgen en denk aan ‘Klaaglied om Agnes’ van Marnix Gijsen. Nooit helemaal gelezen, staat ergens op zolder, maar de titel ontroert me nog steeds. Dat verscherpt mijn knagende rouw. Voorheen maakte ik wel eens toptien-ranglijsten, zoals ‘mooiste boektitel’. Klaaglied stond bij mij altijd hoog genoteerd.

ziekte gezondheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 130