Dans
Bij de gratie van de RIVM mogen we nog mensen ontvangen in ons huis. Op anderhalve meter afstand. En dat is geweldig!
Het mooiste vind ik het nieuwe dansen. Het voorzichtig om elkaar heen laveren. Ik doe de deur open en doe vervolgens een stap naar achteren: “kon binnen” en de gast, die na het aanbellen ook alvast een stap achteruit deed, komt behoedzaam naar voren. Zij, in dit geval ging het om een vrouw, let goed op waar ik naar toe ga en ik let op hoe zij beweegt. Ik ga van de voordeur weg en ga de gang uit om haar ruimte te bieden haar jas uit te trekken.
En de deur naar de kamer laat ik open, maar ik ga er niet in staan. Nee, zij kan na het ophangen van haar jas rustig een stap in de richting van de woonkamer doen. Ze kijkt rond en ik zeg, op anderhalve meter afstand, zullen we rond de tafel gaan zitten of liever in de stoelen?
Zij heeft een laptop bij zich, dus wordt het de tafel.
Omzichtig wijs ik haar een plek aan en bied ruimte om daarheen te lopen en te gaan zitten. Ik schuif haar stoel natuurlijk niet aan, want dat zou niet galant zijn. De galantregels zijn veranderd. Als ze zit, bied ik thee aan en vraag of ze zwarte wil of groene. Het wordt zwarte, en dus zet ik zwarte en ga, heel galant, schuin aan de andere kant van de tafel zitten. Niet naast haar. Niet tegenover haar. Ik vouw ook mijn laptop open en vervolgens begint ons gesprek.
We openen hetzelfde bestand, zodat we hetzelfde zien. Zij wil graag begrijpen wat er in de bestanden is te lezen. Zij leest voor waar ze vragen over heeft, want aanwijzen gaat niet. En ik heb soms zin om op te staan en achter haar scherm te gaan staan om aan te wijzen wat ik bedoel, maar dat gaat ook niet. Dus ik ga niet achter haar staan, maar spreek van linksboven, derde regel na het kopje en veldje E25. Zelfs taal verandert.
Als ik de ingeschonken thee voor haar neerzet, doe ik dat netjes zo ver mogelijk van haar vandaan. Maar wel zo dichtbij, dat ze het kopje naar zich toe kan schuiven zonder op te staan. Ze hoeft niet dichterbij mij te komen.
Na een uur is het gesprek klaar en laat ik haar naar buiten. Natuurlijk, want zo gaat dat, praten we nog een tijdje na in de deuropening. Maar op anderhalve meter van elkaar. Ik midden in de gang en zij al op de stoep voor het huis.
Lopen in dezelfde kamer wordt een galante dans om elkaar heen, waarbij je scherp op let wat de ander doet of van plan is. Zo heb je nauw contact op afstand en dat is mooi.
Zolang het woord niet valt.
home.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
corona
208
Geef je reactie op deze inzending: