Een destructieve zondvloed
Permafrost, 'bevroren grond' of MERZLOTA, zoals zij het in Rusland noemen, is het verschijnsel dat in bepaalde gebieden nabij de polen, aldus Wikipedia, en in het hooggebergte nooit helemaal ontdooit. De bovenzijde van deze permafrost heet permafrosttafel. Deze bevindt zich doorgaans meestal ter hoogte van de maximale dooi-laag. Uiteindelijk is er sprake van een ondergronds klimaatprobleem. Van opdooi-laag naar tippingpoint; de opdooi-laag wordt steeds dikker en daardoor de permafrost dunner. Het omslagpunt, het tippingpoint is bereikt als het proces van opdooien onomkeerbaar is geworden en permafrost zich niet meer tegen klimaatverandering kan wapenen...!
Als mensheid roepen wij een destructieve zondvloed over ons af. Er is niemand die dat direct wil, maar indirect staan wij, laten wij dit toe en begaan. Smeltende ijskappen zijn desastreus en een ontoelaatbare en tegelijkertijd niet te vermijden opwarming, zorgt sowieso voor een rampzalige vernietiging van alles dat groeit en bloeit, dus leeft op onze in principe prachtige globe. Als mensheid doen wij, slechts gemiddeld overigens, ons best het door onszelf veroorzaakt ontij te keren, maar de grote vraag is en zal voorlopig blijven bestaan of onze inzet toereikend is, is geweest en zal zijn. Wij hebben heel veel bereikt als mensheid, zijn stinkend rijk geworden, maar zijn daarentegen tegelijkertijd zo tekeer gegaan, hebben zo'n druk, eigenlijk een ontoelaatbare, op de aarde gelegd dat onze globe moeite heeft de door ons uitgeoefende, begerige druk te weerstaan, laat staan zelfregulerend te herstellen. Onze welvarendheid hebben wij aan onze inzet te danken, maar tegelijkertijd hebben wij onze planeet hiermee voor een belangrijk deel, hopelijk niet structureel, tenietgedaan.
Van origine houd ik van georganiseerde chaos, hoewel dit, afgezet tegen mijn handicap, geenszins handig is. Dit stijlfiguur, 'georganiseerde chaos', net als 'een beetje veel', 'zwart-wit', 'vredesstrijd' en 'levend lijk' worden ook wel oxymoronen genoemd; twee woorden die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken, maar toch tot één begrip worden gecombineerd. Ook Zeeland is wat dit betreft een mooi voorbeeld van een oxymoroon.
Er bestaan theïsten of gelovigen, agnosten of onbeslisten en eveneens atheïsten. De eerste groep gelooft in het bestaan van God. De tweede doet dit niet, maar sluit tegelijkertijd het bestaan van God geenszins uit. Atheïsten geloven dat er geen God is en ik geloof slechts in herstel van mensheid en wereld door de mens zelf. Een ieder heeft (een bepaalde vorm van) intelligentie, die hij of zij, in zowel enkel- als meervoud, maximaal moet inzetten en gebruiken; dus niet mis-, maar gébruiken. Wie de schoen past, trekt deze nu aan. Het zijn de multinationals, dit geven zij ook toe, die geld genereren voor zichzelf en financiers. Milieu, en niet dat waaruit zij voortkomen, is van minder belang, afgezet tegen ons aller leefomgeving, ofwel Planeet Aarde. Olie, walvissen en ivoor; verrijking en vaak een driedubbele dood, want olie wordt vaak op zee geboord, logischerwijs aangezien het zich daar bevindt. Walvissen, om te janken, worden bejaagd in verband met hun traan en olifanten te vaak gedood vanwege, maar dit is bekend, hun ivoor. 'Werkelijk prachtig' voor souvenirs, maar desastreus voor zowel deze kolossen zelf als hun leefomgeving. Om in leven te blijven, moet de mens eten en drinken en om dat te realiseren, moet geld worden gegenereerd.
Geldgeneratie echter mag geenszins ten koste gaan van de leefomgeving, daar er anders straks niets meer te genereren is. Dit alles, daar wij als mensen, zal later in geschiedenisboeken staan, NOOIT eens TEVREDEN konden zijn...!
De uitputting van de aarde zal zich onverwijld tegen ons keren...!
Schrijver: Annejan Kuperus2 augustus 2020
hotmail.comGeplaatst in de categorie: milieu
tij
163
Geef je reactie op deze inzending: