De punt van mijn tong

DE FILMINDUSTRIE HEEFT AFSCHEID genomen van een legende. Olivia de Havilland, de klank van haar naam volstaat om glorieuze tijden te herroepen. Geboren in 1916 (ja, 1916) was deze grand lady een van de zeldzame, nog in leven zijnde, Hall-of-Famers uit The Golden Age of Motion Pictures.

Olivia was de oudere zus van Joan Fontaine, minstens zo beroemd. Twee onverzoenlijke rivalen, temidden van veel make-believe Hollywoodglamour, allebei een Oscar gewonnen. Twee zussen, dochters uit kortstondige huwelijken van hun moeder, geheel gescheiden van elkaar opgegroeid. Fontaine & De Havilland, lang geleden sprak ik deze exotische combinatie onwennig uit, voorzichtig proevend vanaf de punt van mijn tong...

De afgelopen dagen werden de googleliefhebbers dus overspoeld met ranglijsten van mooiste filmsterren allerlei tijden. Ik klikte de aanbieding ’zestig onvergetelijke actrices uit de vijftiger jaren’ aan. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want dit soort overdaad doet iemand van mijn leeftijd naar zuurstof snakken. In hoog tempo zag ik de ene na de andere godin van het witte doek voorbij komen, vereeuwigd in bijgewerkte vintagefoto’s, met toepasselijke muziek.

Ze stonden er allemaal tussen, in de bedwelmende opsomming van zestig dames. De allergrootste namen zoals Bacall, Bardot, Bergman, Dietrich, Garbo, Gardner, Kerr, Loren, Mangano, Mansfield (the cleavage-queen), Reed, Turner, Signoret, Taylor, Wood. Een enkeling speelt nog wel eens een gastrol, hier of daar. Ik zag, kort geleden, Shirley Maclaine in een paar afleveringen van Downton Abbey en Leslie Caron in The Durrells.

Het komt voor dat een filmster het vulgair-etiket krijgt opgeplakt. Bij de filmkeuring balanceerden Mae West, de hypersensuele Jane Russell en Marilyn Monroe op de grens van ‘niet meer acceptabel’. Dat overkwam ook Anita Ekberg vanaf het moment dat ze in wulpse pose en met lange golvende lokken in de Trevi-fontein te Rome had gebaad, in Federico Fellini’s ‘La dolce vita’.

De aller-allermooiste? Onmogelijk te beantwoorden, uiteraard. De Tunesisch-Italiaanse Claudia Cardinale, volgens womanizer David Niven. Ook Rita Hayworth wordt vaak genoemd. In de film ‘Gilda’ draagt ze een strapless-japon die haar oksels accentueert. Heel langzaam trekt ze een lange handschoen uit, voldoende voor een verpletterend effect.

Fellini Cardinale Hayworth

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 6 stemmen 114