Het Feyenoordstadion
Gemeenteraadsleden van Rotterdam en investeerders voor het nieuwe stadion worden bedreigd en niet kinderachtig ook. Dit grenst aan terrorisme. Het kleine verschil is dat er nog geen aanslag is geweest, maar die grens is wel erg dun als er al raadsvergaderingen worden afgelast en mensen moeten worden beveiligd.
In die situatie lijkt het logisch te kijken naar degenen die bedreigen. Zij willen voorkomen dat er een nieuw stadion in Rotterdam komt, omdat ze bang zijn dat Feyenoord kapot wordt gemaakt door dat nieuwe stadion. Feyenoord zelf en de geldschieters zijn juist van mening dat ze Feyenoord groter maken, maar een grote groep Feyenoorders blijft bang. De mooie tekeningen en prettige beloften overtuigen hen niet.
Ik zie raadsleden verontwaardigd uitleggen hoe slecht zij zijn behandeld. Hoe bedreigend het voor hen is en hoe de democratie kapot wordt gemaakt. Het is begrijpelijk dat ze grote woorden gebruiken, want het is niet niks als er namen en foto’s van je kinderen langskomen op internet met het verzoek aan te geven waar zij wonen. Het is niet niks als een groepje jongeren lawaaierig maar onherkenbaar door hoody’s s’ avonds rond je huis hangt, terwijl je toch steeds naar eer en geweten het juiste voor de inwoners van Rotterdam probeert te doen.
En toch is het ook zaak om te kijken naar de investeerders en raadsleden. Of beter, naar het systeem waar de dreigers en bedreigden in zitten. In het machtsspel om de macht bij Feyenoord. Van wie is Feyenoord? Van de fans of van de gemeenteraad? Van de fans of van de investeerders? De raadsleden en investeerders zijn voorbijgangers en de fans zijn hun leven lang trouw aan het clubje dat jaar in jaar uit wordt uitgelachen door Ajax. Maar ze blijven trouw aan hun club. Ze blijven dromen van hun volgende kampioenschap volgend jaar, of het jaar daarna, of over tien jaar, het gaat weer komen. Deze fans hebben naar eigen gevoel niets mogen zeggen over hun Feyenoord.
Ja, ze mochten naar inspraakavonden, maar dat zijn al jaren avonden waar iedereen zijn zegje mag doen om de volgende dag te merken dat er volstrekt niets met dat zegje is gedaan. Dat weet iedereen die een keer heeft ingesproken en dat was in Rotterdam niet anders. Dus ik begrijp dat ze boos zijn.
Ik begrijp ook dat ze bang zijn dat Feyenoord eigendom van investeerders wordt en dus niet langer meer hun clubje is, maar het clubje van een of andere Amerikaan, Rus of Chinees. Iemand met te veel geld en zonder hart voor Feyenoord. Iemand die de geschiedenis niet kent en geen interesse heeft in de toekomst, maar alleen in zijn bankrekening. Ik begrijp dat de Feyenoorders boos zijn.
De democratie wordt ook niet alleen door hen bedreigd, maar ook door raadsleden die geen contact meer met hen hebben. Die vergeten dat dit ook kiezers zijn voor wie zij moeten strijden in de raad. Er zal vast nog wel een raadslid zijn, die dat doet, maar velen zijn meer van het academische type die liever in rapporten lezen wat er moet gebeuren dan dat ze met mensen praten die de rapporten niet begrijpen, maar wel degelijk aanvoelen wat er aan de hand is. Het land wordt overgenomen door rijke mensen die geld zat hebben en die rapporten kunnen laten schrijven. Onafhankelijke rapporten, dat wel, maar in de rapporten staat vaak niet zoveel – als je ze goed leest. De conclusie die een wethouder of een investeerder trekt gaat namelijk vaak veel verder dan de tekst van het rapport. Want de rapportenschrijvers weten op welk drijfzand ze hun conclusies trekken, maar investeerders en wethouders hebben niets aan drijfzand en trekken dus harde conclusies. Uit die rapporten. Want, en dat geldt vooral voor de wethouders, als het mis gaat, ligt het niet aan hen, maar aan het rapport. Daar dienen de rapporten voor.
En dat voelen de Feyenoorders aan. Die voelen dat ze belazerd worden met mooie tekeningen. En wie constant belazerd wordt, wordt gek. En wie gek wordt, wordt een kat in het nauw. En katten in het nauw gaan rare sprongen maken. Die gaan bijvoorbeeld bedreigen.
Dat moeten de raadsleden ook beseffen als ze zeggen dat de democratie wordt aangevallen. Want dit verhaal begon bij henzelf.
Geplaatst in de categorie: actualiteit