Van wie is Rotterdam?
O, o Rotterdam, van wie is Rotterdam? De woningbouwcorporatie Vestia die zichzelf door onhandige aandelentransacties in de schulden heeft gewerkt, heeft besloten dat het goed is om 524 huurwoningen te slopen in de Tweebosbuurt in Rotterdam zuid. Een VVD-wethouder vindt het een goed idee. Veel bewoners vinden het verschrikkelijk.
Zij wonen voor huurprijzen die in het westen van Nederland nauwelijks zijn te vinden op een goed bereikbare plek, maar vooral op een voor hen prettige plek met buren die ze kennen en een netwerk op loopafstand. Voor hen is dit niet alleen een huisuitzetting, maar verstoting uit hun stad. En van wie is die stad?
De gemeenteraad van Rotterdam heeft besloten dat arme mensen de stad uit moeten. Zij drukken immers op de begroting en betalen weinig belasting. Ze kunnen beter in de rijkere buurgemeenten gaan wonen. Daarom wordt er in Rotterdam, net als overal in Nederland, een fors aantal sociale huurwoningen gesloopt. Het is de oplossing voor een begroting, niet voor de bewoners.
Want die krijgen te maken met ongewenste huurverhogingen, onbekende buren, gesloopte netwerken en worden verwezen naar het loket voor huursubsidie waar ze sinds de toeslagenaffaire doodsbenauwd voor zijn. Geld krijgen van de overheid is levensgevaarlijk geworden.
Ik moest denken aan de komedie Kapitaal van Aristofanes, een Grieks toneelschrijver, die ik verder ook niet ken. In de komedie beschrijft Aristofanes een Griekse samenleving zonder arme mensen. Het fijne weet ik er ook niet van, want ik heb het ook maar uit een boek die schrijft over dit stuk, maar ik vond het grappig te lezen dat de Griekse goden maar in hun maag zaten met dat land zonder armen. Niemand bleek meer aan de goden te offeren, waardoor die enorm moesten bezuinigen. En ik dacht verder: wie moet het geld verdienen nu er alleen nog maar rijken zijn? Want dat is natuurlijk het echte probleem dat Aristofanes aankaartte: rijke mensen verdienen alleen geld door het van de armen af te romen. Ze verdienen het door de huizen van arme mensen te laten slopen door andere arme mensen en vervolgens weer andere arme mensen nieuwe huizen te laten bouwen voor andere rijke mensen. De arme mensen krijgen allemaal aalmoezen, maar de rijke mensen de winst.
En dat is er aan de hand in Nederland. We bouwen voor de rijken, want die hebben minder bijstand, minder kindertoeslag en betalen meer Onroerend Zaak Belasting, maar ze werken maar weinig. Ze maken maar weinig huizen, telen maar weinig aardappelen en halen maar weinig vracht uit een containerschip. Dus dat is wat Rotterdam probeert: hun stad te veranderen van een stad van arbeiders in een stad van rijken.
Zo moet ook de Kuip worden vervangen door een nieuw stadion, zodat rijke mensen meer winst kunnen maken door arme mensen uit te knijpen. Maar het volksstadion wordt dan wel vervangen door een stadion van rijke mensen dat geld moet opbrengen: winst. En als het nieuwe stadion verlies leidt, kunnen de arme inwoners van Rotterdam dat ook weer betalen. Zo gaat dat met grote projecten: de projectontwikkelaars strijken het geld op en de gemeente vangt de tekorten op.
Maar als er geen arme mensen in Rotterdam meer zijn, wie gaat er dan nog naar het stadion? Wie zingt dan nog Hand in Hand Kameraden? Wie laten het beton nog swingen? En ook: wie gaat het geld dan nog verdienen?
Aristofanes wordt op pagina 399 beschreven in "Erasmus, dwarsdenker, een biografie" van Sandra Langereis (2021).
home.nl
Rotterdam Tweebosbuurt Kapitaal Griekse komedie Erasmus Langereis De Kuip rijk arm geld Vestia sloop sociale huurwoning 
122
Geef je reactie op deze inzending: