De grap van de burgemeester
Op 3 maart verscheen eindelijk ons boek: Het Verzet van Haren, na twee jaren noeste arbeid van mijzelf en Priscilla Zetstra-van der Woude. Haar naam is zo lang, dat de mijne er op de omslag bleekjes bij afsteekt, ook al voeg ik als vanouds de R. toe. Mijn voor- en achternaam samen zijn korter dan die van Priscilla Zetstra en dan moet van der Woude nog komen.
Maar goed, ieder heeft recht op zijn of haar naam.
Ook heeft de burgemeester recht op een reactie als we hem ons boek geven. Het eerste exemplaar, zeiden wij, maar hij gaf meteen aan dat hij het tweede exemplaar al langer in bezit had en van kaft tot kaft had gelezen.
En, zo zei hij nadrukkelijk, het was een spannend boek, maar het was fictie.
Dat knalde er wel in bij mij. Je wil op zo’n op zich feestelijk moment toch geen ruzie zoeken met de burgemeester. Want, mind you, één ding is het niet en dat is fictie. De burgemeester bewees het door te claimen dat hij ‘in de zomer’ van 2019 niet in de gemeente Groningen werkte. Hij herhaalde de zinsnede enkele malen, ‘in de zomer’ en ik dacht, maar in het boek staat toch dat het om een vergadering in het najaar ging? Maar ja, als je dat niet voor de volle honderd procent zekerheid weet, houd je je mond. Twee keer nat gaan is dodelijk.
Ik gaf toe dat het eerste hoofdstuk, zoals elke lezer kan zien, een beschrijving is van iets wat mogelijk zo is gegaan, maar dat het gaat om het feit dat het college van de gemeente Groningen overwoog dat ze de artikel 12 status zou aanvragen. Dat feit, zei ik terwijl ik de burgemeester aankeek, daar gaat het om en dat is geen fictie. Hij keek mij grijnzend aan en knikte geen nee.
Maar beste lezer: het is erger. Er staat nergens in het boek ‘in de zomer’. De eerste drie woorden zijn ‘na de zomer’. Burgemeester Koen Schuiling begon 30 september. Dus het feit dat volgens hem niet klopte, klopt wel. En over het andere feit was hij zo vaag dat ik tot op de dag van vandaag niet weet over welk feit hij het heeft. En ik heb een opname. Later vroeg ik enkele aanwezigen waarom hij dit gedaan zou hebben. Eén iemand claimt dat het een grap is. De rest vond het ongepast. Een aantal van de aanwezigen werd woest, hoewel er ook mensen waren die, zo vermoed ik, opgelucht besloten dat ze het boek nu niet hoefden te kopen. Maar één ding is het boek niet: fictie.
Dus heb ik besloten dat ik niet op de burgemeester ga stemmen. Dat kan ook helemaal niet, maar als dat kon, dan nog zou ik het niet doen. Wat een – ik heb geleerd dat ik niet mag schelden, maar je begrijpt me wel.
Oh ja, het was ook een spannend boek, meende de burgemeester en hij raadde aan om het te kopen. Toch vraag ik mij af, deed hij dit omdat we ongemakkelijk dicht bij de waarheid zitten?
Als het een grap was, was het er een die de zaal deed grimlachen met dermate gekromde tenen dat menige klomp brak.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Schuiling
168
Geef je reactie op deze inzending: