Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Meer slachtoffers door moordvoertuigen en hun chauffeurs

Zodra mannen en vrouwen met hun voet dichtbij het gaspedaal van hun auto zitten breekt psychologisch gezien de pleuris uit. Zo zie je dus ook kleine Fiatjes als een waanzinnige optrekken om maar één auto voor de afslag te passeren. Ooit dacht ik dat zeuren over het onbeschofte en gevaarlijke gedrag op de weg iets was van Oude Zakken gepraat. Nu echter ook qua wetenschappelijk onderzoek recent is aangetoond dat er sprake is van een forse stijging van het aantal (dodelijke) slachtoffers in het verkeer, lijkt het er sterk op dat wij figuurlijk gesproken voor een te groot deel de weg kwijt zijn om met beheerst gedrag drama’s als gevolg van ongevallen te voorkomen. Wij rijden eigenlijk in moordvoertuigen en gedragen ons onbewust steeds vaker als moordenaars en veroorzakers van groot verdriet.

Nieuwe auto’s worden namelijk steeds comfortabeler en veiliger. We hebben airbags, ABS, lane departure warning, adaptive cruise control en nog veel meer technologieën om ons meer zelfverzekerd te laten rijden. En dat is op zich niet verkeerd. Toch is het aantal verkeersslachtoffers ondanks deze high tech helaas fors gestegen. Dus is er ook een trieste keerzijde aan al die veiligheidsvoorzieningen in moderne auto’s. Zo worden wij namelijk steeds meer afgeschermd van de buitenwereld. We zitten in onze auto in een zogenaamd veilige cocon. Chauffeurs zijn inmiddels omgeven door airbags, gordels, stalen kooien en sensoren die waarschuwen voor elk potentieel gevaar.

Gevolg is dat we ons onaantastbaar lijken te voelen. En met een zekere verachting de ‘brave Hendrikken’ in het verkeer bejegenen en soms toeterend passeren om één auto verder te kunnen rijden op weg naar een rotonde. Dit toenemend hufterig gedrag in het verkeer levert steeds meer verkeersdrama’s op. Ook de korte en onbeschofte lontjes spelen mee. U rijdt te langzaam of wacht op een tegemoet rijdende auto om linksaf te slaan? Toeterend neemt een gehaaste medeburger de linkse binnenkant om een seconde later bijna frontaal de tegenligger te raken. Maar wel het raampje opendraaien, de middelvinger naar buiten en schreeuwen maar van boosheid.

We rijden dus gemiddeld genomen steeds sneller, gaan meer bumperkleven en halen gevaarlijke en soms idiote manoeuvres uit. We denken dat we alles onder controle hebben, omdat onze auto ons toch wel behoorlijk beschermt. Maar dat is een gevaarlijke illusie. Want de technologie in onze auto's kan ons niet beschermen tegen de gevolgen van ons eigen roekeloze gedrag. En we hebben haast. Afremmen of meegaan met de stroom, dat zorgt voor schuim in de mondhoeken en licht snikken van frustratie bij de chauffeurs. ’s Avond schelden zij in aanwezigheid van hun bloedjes van kinderen over slome zakken in het verkeer.

De open deur luidt dan ook: dat het belangrijk is, dat we ons bewust zijn van dit gevaar en ons gedrag aanpassen. Dat laatste is niks voor Nederlanders. Dat maken wij snotverkoffie zelf wel uit. Toch moeten wij ons realiseren dat we nog steeds verantwoordelijk zijn voor ons eigen gedrag op de weg. We moeten niet alleen vertrouwen op de technologie in onze auto's, maar ook op onze eigen vaardigheden als bestuurder. Bumperkleven, risicovol inhalen nog net voor de rotonde, met lichten seinen als de voorganger zich aan de 80 km houdt op de gevaarlijke provinciale weg. En nog veel meer ronduit onbeschoft en levensgevaarlijk gedrag van chauffeurs die op een verjaardag met luide stem hun ‘sportieve’ rijstijl promoten in dit dichtbevolkte land met echt heel veel auto’s en fietsers per vierkante kilometer.

Schrijver: Karel Jong
30 april 2023


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.6 met 8 stemmen 240



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Lord Wanhoop
Datum:
1 mei 2023
Naast de doden als gevolg van akelige ongelukken, zijn er de duizenden gewonden op jaarbasis, waarvan velen hun leven lang moeten tobben met de opgelopen letsels. Inderdaad, het verkeer is steeds onveiliger en drukker is al lang geen bezorgd kletspraatje onder ouderen. De cijfers spreken helaas kille taal. Dus ik kan mij wel vinden in deze column. Hoewel ik soms denk, dat het wellicht een tikje overdreven wordt voorgesteld.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)