'Fans'

Een Alkmaarse horde 'fans' bestormt na afloop van de verloren halve finale de tribunes waar West Ham United publiek, waaronder familie van het Engelse elftal, zich bevindt.
Gevolg een nauwelijks te bedwingen veldslag.
'Fans' van FC Groningen kondigen vooraf aan om de wedstrijd tegen AJAX stil te leggen. Uitzinnig vanwege de degradatie van ‘de trots van het noorden’. Na 9 minuten verduisteren zwarte rookwolken de tribunes. Kinderen, ‘de echte fans’, kruipen bang en snikkend in de armen van hun ouders. De nieuwe regels van de KNVB om het gooi- en smijtwerk en andere vandalistische neigingen van deze roedel Neanderthalers ( sorry… ‘Fans’) in te dammen, lijken slechts uit te nodigen om er op de socials een wedstrijd van te maken in wie de pot zo snel mogelijk lam kan leggen. Stadionverboden blijken papieren tijgers vanwege juridisch gesteggel.

Er lijkt weinig anders tegen te doen, dan dat hele voetbal met alle rampzalige randverschijnselen van agressie tot ongelijke competitie, grenzeloze geldzucht, de strijd tussen 010 en 020 (!) of de fascistische en racistische spreekkoren minstens een heel seizoen stil te leggen. Om ons te bezinnen op waar we met deze ‘sport’ naar toe moeten. Laffe besturen, bang voor huis en haard, vrijwillige stewards, de échte liefhebbers, geldverslindende ME-inzet, niets schijnt de beesten op de tribune in bedwang te kunnen houden.

Niet alleen buiten, maar ook binnen het veld, waar de stervende zwanen over elkaar heen buitelen, om net voor de laatste ademtocht nog even naar de scheids te brullen en de ander een gele kaart of erger aan te naaien. Ook in de interviews achteraf blijken het humorloze nono’s met de vocabulaire van een 8-jarige, volgestampt met media getrainde quotes.

Wat een treurig leven moet je hebben om je geluk en wanhoop zo aan de winst of het verlies van een voetbalclub op te hangen. Geen huwelijksdag, geboorte of orgasme kan op tegen de euforie die losbarstte toen Feijenoord afgelopen zondag kampioen werd.

Suf getatoeëerde spierbundels die anders qua emotie alleen op een opgetrokken wenkbrauw of een lichte kikker in de keel te betrappen zijn, jankten de ogen uit hun hoofd en schreeuwden hun stembanden binnen luttele minuten naar de spreekkamer van de K&O-arts.

Clubliefde, het zit in je hart, zeggen ze. De woeste extase, dat wezenloze (zullen we het vreugde noemen?) was griezelig om aan te zien.

Het zal aan mij liggen en ieder zijn/haar/’hen’ meug, maar ik hou ermee op, ik kijk niet meer.

Wel hoop ik de kleine man, die de hele dag wel wil voetballen, nog lang op zaterdagochtend over het gras te zien dartelen. Maar bewaar me dat hij ooit door een sluwe geldwolf voor deze ellende gescout wordt.
(Maar het is wel een prima midvoortje hoor!)

Voetbalvandalisme Hooligans

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 39