Zweefblik

Tijdens een paar dagen Zeeland houd ik middagrust op de hotelkamer. Het Frans balkon (zo heet het geloof ik als er een balkondeur in de muur zit zonder balkon) staat open en biedt uitzicht op een in onbruik geraakte midgetgolfbaan. De 18 holes liggen er stil en eigenlijk nog opmerkelijk goed bij. De lastige nummer 9 met de drie gelijke heuvels achter elkaar, de slothole die eruit ziet als een verkeersknooppunt en de stalen looping, die zo'n geweldig doingggggg-geluid gaf als je er met je stick tegenaan kwam, het staat allemaal nog overeind, maar je mag er niet meer op.

De bevolking van de congreszaal onder mijn kamer kan dat niet veel schelen. Wat eerst een onderdrukt gemompel was in een omgeving met alleen vogelgeluiden, wordt luider en luider als blijkt dat er een buitenschoolse groepjesopdracht is gegeven. Groepje één neemt plaats op de midgetgolfbaan, groepje twee gaat in de nabijheid van de zaaldeuren staan confereren. Onder mijn raam. In mijn stilte.

Een man in een roze trui trekt de conversatie erg naar zich toe en benadrukt dat ook steeds. Hij heeft het over mensen die uit hokjes moeten komen en wil de volgende dag een beslissing nemen. Gaandeweg de opgeklopte conversatie, gekruid met sigarettenrook, blijkt er bezuinigd te moeten worden op de administratie-afdeling, en dat kon blijkbaar het best door 40 mensen in lease-auto's twee dagen een kamer te geven in een stevig geprijsd hotel, om een hoekje van de wakkere wereld.

Roze trui geeft toe dat hij erg dominant is als hem verweten wordt niet goed te luisteren, maar verweert zich door te zeggen dat hij van tevoren heeft gevraagd of het wel verstandig was als hij het woord nam. Een ander geeft aan dat het belangrijk is een helikopterview te houden. Terwijl ik in veel te snel tempo voor deze lome middag mijn belangstelling verlies, richt mijn helikopterview zich op een op het naastgelegen veld zweefvliegtuig. Suizend snel wordt het lichte toestel de lucht ingetrokken.

Een lang geleden beleefde herinnering van een rondvlucht roept de beelden op die je onder je ziet als de kabel met de parachute onder het vliegtuig vandaan valt. Een paar bijzonder kleine eilandjes, heel ver onder je, waar druk pratende mannen in trendy roze truien nieuwe scenario's bedenken voor dingen die over onbepaalde tijd toch weer anders gaan.

Biografie van deze schrijver

zeeland vergaderen z vergaderen zweefvliegen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 6 stemmen 623