Komo de kameel
Van de ene op de andere dag is Komo veranderd in een kameel. Of eigenlijk eerder een dromedaris, want die hebben maar één bult op hun rug. Wat is daar zo opmerkelijk aan? Komo is een kat. Een doodgewone huis-tuin–en-keuken-kat. Type cyper, met van alles en nog wat vermengd. Vandaar de naam: Komo (van het bekende merk vuilniszakken).
Zondag kwam Komo binnenwandelen met een enorme bult op zijn rug. Zeg maar een handvol. In het silhouet van Komo zat opeens een helling van de buitencategorie. Behalve ontsierend, is zoiets ook wel verontrustend. Want dit was een behoorlijk gezwel en dan denk je algauw aan het ergste.
Komo zelf leek er niet van onder de indruk, was aanhalig en liet de bult rustig betasten. Het geheel was zacht, siliconenachtig. Toch maar even een bezoek aan de dierendokter gebracht. Niet het favoriete uitje van Komo die hartstochtelijk rillend in zijn kattenkoffertje probeerde weg te kruipen. Verlammende paniek die het werk van de dokter wat eenvoudiger maakt. Een enorme naald verdween in de bult en kwam eruit met een flink shot geelwitte substantie. ‘Pus’ stelde de dokter bijna tevreden vast en legde uit dat dit een abces was en dat het open moest om de smurrie eruit te spoelen. Als we niks zouden doen, zou het vanzelf openbarsten en dan wist je niet wat er zou gebeuren.
Komo kreeg een spuitje om onder zeil te geraken en bleef achter in de praktijk.
Een paar uur later was hij weer bij kennis en mocht hij mee naar huis.
De tweede tranformatie was daar. Komo was veranderd in een doorgzakt circuspaard. Uit zijn wintervacht was een vlak van tien bij tien centimeter geschoren, wat een enorme deuk in zijn silhouet oplevert. In de krater zaten vier bloederige sneetjes. Door de sneetjes was een geel plastic bandje gehaald dat aan de bovenkant was dichtgestrikt. Een soort omgekeerde hechting, want de strikjes -aan elke kant van het abces 1- moeten de wond juist openhouden. Zodat de laatste smerigheid eruit kan.
Het is een enorm koddig gezicht zo’n kat met een hap uit zijn vacht en twee gele strikjes als een soort piercing door zijn huid. Maar kijk niet te goed, want die open wonden zijn niet bestemd voor tere maagjes.
Komo zelf lijkt zich er niet druk om te maken. De operatiekamer is hij alweer vergeten. Hij is slechts vol onbegrip dat hij niet naar buiten mag. Voor ons is het nog niet gedaan. Volgens de dokter moeten we aan de strikjes draaien, zodat de wond niet meteen dichtgroeit. Bepaalt geen aantrekkelijk werkje voor niet-medisch geschoolde bloedvrezers. En twee weken lang moeten we twee keer per dag het gevecht met Komo aan om de antibiotica door zijn heftig protesterende kattenstrotje te duwen.
Dat alles moet van de Kameel (en het doorgezakte circuspaard) weer een kat maken. Zonder strikjes.
Geplaatst in de categorie: dieren