Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ernstige zaken

Beste Ernst Japikse, Uw naam staat onder een brief die werd ‘behandeld’ door Shufen Hu. U bent directeur van de NS-klantenservice. Daar uw handtekening een niet al te beste en beetje klunzige printafdruk is, denk ik niet dat u heeft gezien wat Hu in uw naam zoal schrijft. Neem nu de behandeling van deze nederige columnist die voor zijn werk, vrije tijd en heel soms ook voor zijn plezier met de trein reist. Daarvoor koop ik altijd een kaartje, want zonder voel ik me schuldig als een klein kind en daarnaast heb ik er ook geen problemen mee te betalen om van A naar B te worden gereden.

Op een boze maandagochtend - de dag na een fijne vakantie - gaf ik mijn zelfgestempelde kaartje aan een uwer conducteurs. Die bromde bars dat het geen goed vervoersbewijs was. Daar had hij gelijk in zag ik bij nadere bestudering. Het was een kaartje met de omgekeerde reisrichting en ook met – heel dun gedrukt – een stempel van een andere dag. Met mijn slaperige hoofd had ik een tweedehands kaartje in de gele paal op het perron geduwd.

Vanwege die vakantie lag het grootste gedeelte van de standaardinhoud van mijn portemonnee nog thuis op het bureau. Waaronder hartstikke goeie blanco kaartjes en veel gestempelde exemplaren die zouden bewijzen dat betalen niet mijn hobby is, maar wel de gewoonte. Zonder deze overtuigende argumenten werd het een korte discussie met uw collega die onvermurwbaar een boete uitschreef.

Omdat ik geloof dat er gerechtigheid is, mailde ik mijn leed en onschuld aan NS-klantenservice en voor de zekerheid waagde ik er ook nog een telefoontje aan. Een niet onaardige meneer adviseerde mij de boete in ieder geval te betalen (‘Om erger te verkomen…’) en u een bezwaarschrift te sturen met verzoek om restitutie.

Dus stopte ik een kopie van al mijn transacties aan NS-automaten van de afgelopen twee maanden in een enveloppe. Ik kwam er bij die geschiedschrijving achter dat ik de NS ook wel eens teveel betaal. Bijvoorbeeld als tijdens de vakantie geen spitstarief geldt en ik met mijn verstrooide hoofd gewoon de volle mep betaal, al heb ik een kortingskaart. Dat leek mij het definitieve bewijs van mijn goede bedoelingen en reden voor een verontschuldiging en een verschoond blazoen.

Maar alles wat ik kreeg was een nietszeggend briefje van uw collega Hu waarin gemeld wordt dat ‘restitutie niet past in de voorwaarden van mijn vervoersbewijs’. Welke deel van de vele pagina's tellende voorwaarden Hu bedoelt, staat er niet bij. Dat moet ik zelf maar opzoeken in folders of op de site. Die moeite heb ik genomen, al vind ik het een behandeling van niks. Maar het enige dat mij uit de voorwaarden duidelijk wordt, is dat u soms boetes terugbetaalt aan mensen die hun abonnement thuis laten liggen. En dat steekt meneer Japikse, want iemand met een abonnement mag dus wel verstrooid zijn, maar met andere goede klanten hebt u geen mededogen.

Die willekeur is wat mij het meeste dwarszit, want als regelmatig treinreiziger hoor en zie ik van alles. Mensen die geen, een verkeerd of een ongestempeld kaartje hebben, komen daar vaak mee weg. Soms met een welgemeend ‘volgende keer beter opletten hoor’. Een ander keer met een minder aardig, maar toch goedkoop advies om dan maar op het volgende station uit te stappen en een goed kaartje te kopen. Scheelt toch €35. Lekker agressief en onbeschoft doen wil ook wel eens helpen onder een boete uit te komen.

Een beetje hoop op een goede afloop, kreeg ik door het antwoord dat ik ruim na uw brief van de emailafdeling ontving. Met excuses voor de vertraging (nee, daar zal ik verder geen grappen over maken) en de suggestie dat mijn verzoek pas gehonoreerd zou kunnen worden als ik het originele blanco kaartje dat ik had zullen gebruiken in een enveloppe stop en terugstuur. Nu, dat gaat helaas moeilijk worden, want dat kaartje is inmiddels al wel een keer op de juiste manier gebruikt voor een legale reis.

Maar vanwege de vriendelijke toon heb ik nu kopieën gemaakt van alle kaartjes die ik de afgelopen maanden heb gebruikt, als u die naast de reeds eerder gezonden bankafschriften legt, moet u het patroon kunnen ontwarren. Ik heb immers ontdekt dat alle kaartjes een uniek nummer hebben, ik heb alleen geen idee hoe die in uw administratie zijn gekoppeld aan mijn Postbanknummer.

Meneer Japikse, beste Ernst, mag ik rekenen op een toegewijde behandeling van deze tweede kans? Een echte handtekening onder uw volgende brief lijkt me al een hele vooruitgang. Als u hem zelf schrijft vind ik het helemaal dapper.

Tot die tijd deel ik mijn leed met de lezers van Nederlands.nl dat verzacht de pijn al een beetje.

Schrijver: Harry van Dooren, 31 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: woede

4.5 met 8 stemmen 1.183



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Watze Elgersma
Datum:
31 oktober 2007
Email:
w.elgersmahetnet.nl
Wat één bewonderingswaardig geduld, ik zou al lang aan de noodrem hebben getrokken, de conducteur gemolesteerd (kom je meestal wel mee weg) of een eigen vervoersbedrijf begonnen (schijnt tamelijk lucratief te zijn).

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)