Lezen en schrijven
U leest dit stukje tekst, dat ik met veel genoegen heb geschreven. Daarmee behoren wij samen tot een apart slag volk, want wij kunnen lezen en schrijven. Overigens wil dat nog niet zeggen dat wij ook samen kunnen lezen en schrijven, want dat zou betekenen dat wij eigenlijk dikke vriendjes zijn, op dezelfde golflengte zitten, samen door één deur kunnen, etc. Maar u bent wel intelligent, dus nieuwsgierig en u wilt daarom kennisnemen van de mening van andere geestverwanten of juist van hun opponenten. Zo is het toch?
Ja, u kent ook de betekenis van ‘etc.’ want u behoort tot de groep van het niveau C1 lezers en u kunt dus langere zinnen (meer dan 15 woorden) lezen en begrijpen. U schrikt niet terug voor wat cryptische omschrijvingen, min of meer diepzinnige metaforen of een behoorlijk abstractieniveau, terwijl ‘moeilijke woorden’ voor u eigenlijk niet bestaan. U bent – kortom - voor mij de ideale lezer, maar niet heus! Want de ideale lezer blijkt niet te bestaan.
Voor de leesvaardigheid heeft de Raad van Europa een tijdje geleden zes niveaus vastgesteld, van A1 (“vertrouwde namen, woorden en zeer eenvoudige zinnen kunnen begrijpen”) tot en met C2 (“moeiteloos vrijwel alle vormen van de geschreven taal kunnen lezen, inclusief abstracte, structureel of linguïstisch complexe teksten”). Nu blijkt 95% van alle Nederlanders op het niveau van B1 te zitten, zo’n beetje tussen het niveau van het verplichte inburgeringsexamen (A2) en de teksten van De Telegraaf (B2) in.
Ik schat u, zoals gezegd, toch minstens op het niveau van C1, want als u regelmatig naar de site www.nederlands.nl surft, dan bent u vast en zeker geen Telegraaflezer. Maar zeker weten doe ik dat toch ook weer niet en dat is lastig voor een schrijver. Want als je voor publiek schrijft, dan luidt de eerste les nog altijd: wie is je lezer? Dat weet ik dus niet, ja, soms krijg ik een glimp dankzij een reactie onder mijn stukjes. Soms ook sturen mensen mij een mailtje, waarop ik uiteraard altijd een persoonlijk antwoord geef, maar toch…
Ik ben na ruim een jaar columns schrijven nog steeds een blinde die in het duister tast, iemand die in een pikdonkere ronde kamer op zoek is naar de hoek. Verlos mij uit mijn lijden, laat mij niet langer in die martelende onzekerheid, laat eens iets van u horen! Leest u mijn stukjes en denkt u vervolgens: ‘dat kan mijn kleine nichtje ook’ of nog erger, u denkt helemaal niets? Geef dan eens antwoord op allesoverheersende vraag: Kunt u met mij lezen en schrijven?
Geplaatst in de categorie: algemeen
Ik rij een C3. Hoe mag ik dat plaatsen? Boven het meetbare?
Je columns zijn elke week een genoegen om te lezen, maar, zoals met alle goede werken, is het een kwestie van "doe wel en zie niet om".