Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kiespijn

Ai! Een steentje in het roggebrood of is het toch een vulling? Geen risico nemen dus een afspraak gemaakt bij de tandarts. De deurbel van mijn huidige tandarts roept pijnlijke herinneringen op uit mijn kindertijd.

Nog hoor ik die dorre zoemer van de deurbel naast het naambord. Tandarts Mörkemöller, 2 x bellen. Wachten in de wachtkamer. Dat rotgeluid van de boor achter de deur van de behandelkamer.

‘Volgende patiënt.’
Daar stond hij. Groot, meedogenloos, de tandhaak nog in de hand. ‘Nou jong,’ zei hij, ‘maar twee gaatjes.’ Trapboor. Geur van verbrande kippenveren. Pijn tot in je tenen. ‘Spoelen maar.’ Die twee woordjes klinken nog steeds als muziek in mijn oren.

Door zo’n ervaring ontloop je eenmaal op eigen benen de tandarts. Dat leverde me een poos vrij van ‘de beul’ op. En tandpijn. Het kostte me een kies, drie kronen en een klein vermogen bij het onvermijdelijk herstel.

Dat alles is nu verleden tijd, dus ben je niet meer bang voor de tandarts. Het grind van het erf van het tandheelkundig centrum knarst opgewekt onder je voeten. Een vriendelijke assistente vangt je op. De beul blijkt een glimlachende zorgverlener. Het boren is bijna een genoegen. Zacht zoevend vindt het diamantje zijn weg door het gebit. Klassieke muziek op de achtergrond. Geen centje pijn toch?

‘Hebt u het gelezen?’ vraagt een man tegenover me in de wachtkamer. ‘Eerst gaat het weken over Balkenende. En wie komt er uit de hoge hoed? Kroes!’ De man spreekt haar naam uit alsof hij zojuist in de poep heeft getrapt.
‘Tja,’ antwoord ik, ‘er moest een zware Nederlandse kandidaat naar Europa, dus…’
‘Dus halen ze dat oude paard van stal. Ik snap niets van dit kabinet,’ neemt de man over.

‘Als er een kabinetscrisis zou komen,’ herneemt hij, ‘zou ik niet weten wat of wie ik moet kiezen.’ Hij kijkt misprijzend naar een designlampje om dan peinzend te vervolgen: ‘Wilders? Verdonk? Pechtold? Allemaal niks!’ Onze conclusie is dat we de hele politiek maar niks vinden.
Het blijkt bij mij loos alarm. Alle vullingen zitten nog goed. Als ik het grindpad afloop komt de man van de wachtkamer net uit het fietsenhok. Hij wijst op zijn wang.
‘Gaat het?’ vraag ik.
‘Kie-ge-rokke.’ Hij lacht als een boer met kiespijn. Heft zijn hand verontschuldigend en springt op zijn fiets.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 27 november 2009


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.6 met 5 stemmen 466



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)