The sky was the limit
Een tijdje geleden leerde ik een farmaceutisch bedrijf kennen. Het was gevestigd in een geavanceerd kantoorgebouw naast de snelweg. Aandeelhouders mopperden al als het bedrijf slechts 22 procent winstmarge boekte in plaats van de verwachte 26.
Binnenin was alles goud wat er blonk. Rondom het receptie-eiland lag een plaza voorzien van zuilen en belegd met witmarmeren tegels. Glazen liften zoefden snel en geruisloos op en neer. Boven de plaza hing aan koperen koorden een trap die zich als een zilveren slang zeven etages hoog slingerde richting het design koepeldak waaronder de board zijn lange termijn visie constant aan het bijschaven was. In de boardroom werden grafieken geprojecteerd die stegen en stegen. Omzet, winst, productie, aantal afzetlanden, medicijnoctrooien en patenten, the sky was the limit. Een andere grafiek intrigeerde me nog meer. Op een wereldkaart was te zien waar het medicijngebruik het intensiefst was. In grote delen van Afrika en Azië zag je lichtgrijze, bijna witte stipjes. Maar de V.S. en West Europa stonden vol grote gitzwarte cirkels.
Eenmaal thuis deed ik hiernaar wat mini research. Wat bleek? De grafiek van het farmaceutisch bedrijf over medicijngebruik leek sterk op die over het voorkomen van ziektes als kanker en diabetes. Was het medicijngebruik nu een gevolg of een oorzaak van deze ziektes?
Hoe dan ook, het farmaceutisch bedrijf verdient goud geld aan het bestrijden van ziektes door medicijnproductie en handel. Niet te vergeten Research and Development naar nieuwe medicijnen. Voor dat bedrijf is het een ongezonde zaak als ooit een remedie tegen kanker zal worden uitgevonden. Tenzij het bedrijf zelf dat wondermiddel zou uitvinden en er bijtijds patent op zou aanvragen. Werknemers zijn er allemaal manager: productmanager, facilitymanager, salesmanager. Het heeft artsenbezoeksters en -bezoekers in dienst die in hun lease-auto’s fulltime het land afstropen op zoek naar nieuwe afzet. Weifelende artsen worden overgehaald met slimme marketing of voordeelaanbiedingen. Weken na mijn bezoek was ik er nog beduusd van. Tot dat moment had ik altijd gedacht dat medicijnonderzoek en -productie strak in handen waren van de overheid. Of van de WHO, of whatever. Maar dat ze worden gedomineerd door supercommerciële bedrijven – nee. Vermomd als vrije markt kan winstzucht ongehinderd rondspoken.
Zie ook: http://www.gedichten.nl/Knottnerus
Schrijver: George Knottnerus, 10 augustus 2012
Geplaatst in de categorie: ziekte
Van een bevriende homeopaat hoorde ik dat er wel degelijk een goed middel tegen kanker schijnt te bestaan, maar de industrie is hier niet in geïnteresseerd.
Een ander voorbeeld (je kent het misschien al): de meeste leden van de DSM-commissie, die nieuwe psychiatrische stoornissen moet bedenken, staan op de loonlijst van een of meer farmaceutische bedrijven. Het is dan ook geen wonder dat er steeds meer stoornissen - en medicijnen! - bij komen.
Dit is echt het rijk van de duivel, ik heb er geen andere woorden voor. Het is goed dat je hier de aandacht op vestigt.