Vreselijke vragen

Het gaat niet goed met Nederland. Eerst worden twee broertjes vermoord door hun eigen vader, daarna worden een zwangere volleybalster en haar vriend in Spanje in stukken gehakt en in een citroenboomgaard gedumpt.
En als klap op de vuurpijl lekt deze week het examen Frans uit op internet.

De twee broertjes hadden op een schommel moeten zitten. Elkaar wat zitten jennen en duwen. De ene die de andere de sloot in duwt. Ik ga het aan mama zeggen. Zeg het dan. Ik doe het, hè. Zal ik meegaan? Nee. Jawel. Je durft niet. Hou op.
En even later onafscheidelijk, hand in hand naar huis lopen, modder onder de nagels, de kleren doorweekt. Zoals ze gevonden zijn, maar dan zonder spanriemen, want er zijn grenzen aan onafscheidelijkheid.

De volleybalster was minder onafscheidelijk. Haar hoofd, armen en benen waren van haar romp gescheiden, alsof er een dolgedraaide slager aan het werk geweest was. Iemand moet wel heel graag gewild hebben dat ze nooit meer zou volleyballen. Of wat dan ook. Alleen Roemenen krijgen zoiets zonder verpinken gedaan, denk je dan. Om dan met hun zwartgallige humor de zakken met het stoffelijk overschot in een citroenboomgaard te dumpen, zodat wie ze vindt twee keer zo zuur kijkt.

En net als je denkt dat er geen erger leed bestaat dan vermoorde kinderen en afgehakte ledematen, wordt ook nog eens het examen Frans gelekt. Wij, Hollanders, moeten geen energie steken in de taal van Molière, moet de dader gedacht hebben. Al was het maar om vreselijke vragen als ‘Où est mon frère?’ niet te moeten beantwoorden.

broertjes vermoord e vermoord examen Frans

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 6 stemmen 2.551