Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Veen komt door

Dichters zijn er in alle maten en soorten maar vandaag heb ik een mistroostig tastende in de aanbieding. Met klassieke thema’s vergankelijkheid, dood, afscheid, liefde en zingeving. Genaamd Robin Veen, geboren te Monster maar aangegeven in Den Haag. Meteen extra kronkelig op aarde geworpen - naar Sartre. Debuterend thans met ‘Ga hier aan land’. Maar geen groentje, 2009 stootte hij landelijk door met JAS in de TOP-10 van Turing Nationale Gedichtenwedstrijd.

Veen is ingetogen zacht sprekend, nooit schreeuwerig. Eigenlijk ouderwets dichterlijk ogend. Wellicht daardoor met licht schimmig aureool. Absoluut geen Selfkicker. Onvoorstelbaar dat hij geslamd heeft. Zelfs cabaretier was bij Toomler.

Toch won hij poëzieslag Festina Lente 02/01/2007. Met onder meer:
‘De rafelige lijnen van de nacht
Worden genadeloos recht gestampt
Tot een solide basis
Voor de leugen van het licht …..’

Niet opgenomen. Welluidend diepzinnig zintuiglijk paradoxaal maar nogal stellig. Veen lijkt daarin te hebben teruggenomen. Meer naar binnen gekeerd. Dichterlijker geworden.
Vaak ontkracht hij waarneming en eigen persoon door tijd en reflectie. Karakteristiek is

'TOEKOMST

Het is het beeld van was,
van is geweest.
De kaak die niet meer sluiten wil.
De ribben van een scheepswrak.
Het is het beeld van twee gebroken handen,
witter dan het laken.

Zo ziet afscheid er dus uit.
Met het verleden heeft het niks te maken.'

[Blz.22]

Ook voornoemde JAS illustreert dat:

JAS

Ik pas de wereld van mijn vader.
Het staat je goed, zeggen ze.
Maar ik voel de gaten in de zakken
van een krimpende man die aarzelend in zijn jas leeft,
die naar de zon verlangt omdat hij van de schaduw houdt,
die zwijgend schreeuwt dat hij een ander is
tot alles hem te groot wordt en zijn kasten
in een ander huis staan.

Verbrand mijn kleren als ik dood ben
opdat niemand zich de toekomst zal herinneren.'

Daarentegen onmacht schuld en verraad in zijn andere ook hier gebundelde TOP-100 gedicht:

JEUGD

We staken
messen in de tijd
Onstelpbaar vloeiden jaren weg.
We zagen
hoe het slachtoffer omkwam.
Een vlek met krijt erom bleef achter
En iedereen ontkende.

[Blz. 38]

Vergankelijkheid als hoofdthema maakt lang niet alle gedichten even mistroostig. Robin Veen hanteert vele toonzettingen. Bij grote zeggingskracht. Die hij intoomt en stileert met ambachtelijke middelen. Vaak knap, met kwalitatief acceptabele ondergrens. Met één schrijnende uitzondering: ‘LICHT’, blz.30. Opvallend breedsprakig en melodramatisch. Eruit graag bij volgende druk!

De Glazenwasser(blz 13) over Robert-Jasper Grootveld eindigt speels en steels melancholiek:

Ze bezongen hem
tot de ruiten besloegen
en hij met dronken vingers
op het glas schreef:
de zon gaat eenzaam onder.

Kopen deze bundel. Waarom lijkt me duidelijk. Het afsluitend Titelgedicht ‘Ga hier aan land’ doet mij liefhebber zwijmelen.

Te koop bij Perdu Kloveniersburgwal 86 Amsterdam. Of zondagmiddag 20/10/2013 op dichtersmiddag Eijlders vanaf 16.15 uur waar Veen zelf verkoopt en indien gewenst signeert. http://www.eijlders.nl/dichtmiddagen.htm

Robin Veen - Ga hier aan land, uitg. Whistling Duck 2013. 14,95 €.


Zie ook: http://www.boekhandelperdu.nl/Ga-hier-aan-land

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 19 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.2 met 4 stemmen 211



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)