Risico
Als ik het goed begrijp, is leven een risico. U bent dan wel onwetend geboren en opgegroeid. Nu u volwassen bent krijgt u er van langs! Zeker wanneer u een koutje heeft gevat. Of wanneer u echt iets onder de leden heeft. Of, zoals mijn eigen huisarts mij toesnauwde: 'Weet u wel dat het van uw Eigen Risico afgaat?'
Ineens had ik hem.
De buffer in onze verzekering, die we zelf moeten betalen. Het Eigen Risico. Natuurlijk, het moest een naam hebben. Ik zie een bureau, wat stoffige types. Sorry, ik heb geen opwindende opvattingen als ik aan beleidsmakers denk, die iets in gezondheid doen. Ik zie iemand opveren. 'Eigen Risico!' roept hij. De andere aanwezige knikken instemmend.
Dat werd het.
Leven is een reis met een einde. Dat weet ik. Maar om er nu voor te pleiten, dat je een risico hebt gelopen wanneer je ziek wordt? Want dat is wat de huisarts eigenlijk tegen mij zei. 'Meneer, u heeft onzorgvuldig geleefd. Had u dat wel gedaan, dan was uw ziekte heus opgenomen in het basispakket! Nu moet u met de knieën bloot en zelf betalen. Of doorleven en hopen dat het weggaat. U kunt nú nog kiezen.'
Toen ik terug naar huis liep was ik een beetje boos. Heel vreemd, maar ik moest aan die ontwapenende Maxima denken. Eén van de eerste keren dat ze in het openbaar verscheen met Alexander. Ze sprak Alexander toe met de legendarische woorden: 'Je was een beetje dom.'
Zou de zorg die zij kreeg, voor haar nierbekkenontsteking, in het basispakket zitten?
Geplaatst in de categorie: ziekte
Hoe gaat het eigenlijk met de Nederlandse mens?
Hoeveel zijn er ziek van de financiële druk?
Hoeveel worden er ziek van om als bladluis door datgene wat proclameert voor ons op te komen te worden gekortwiekt en gemolken?
Nederland, mijn prachtige Nederland, wat is er met je gebeurd?