Muze
Ik heb een hekel aan nuchterheid. Het is een saaie doordachte manier van denken, die alleen in tijden van paniek uniek kan zijn. Verder is nuchterheid de grijze muis op de loer die ons wil behoeden voor alles in het leven wat de moeite waard is.
Ja, ik meen het.
Vrouwen en nuchterheid gaan sowieso niet samen. Als man vind ik dat we vrouwen op handen moeten dragen. We zijn er door op de wereld gezet en ze hebben ons manieren geleerd, die we weer zijn vergeten. Vrouwen zijn de spil in onze samenleving. En de lofzang gaat door, want vrouwen zijn buitengewoon interessant.
Zelf ben ik op het moment erg onder de indruk van een vrouw. Zodanig, dat ik haar niet eens beschreven krijg! Ik wist niet dat het kon. Maar nu het me gebeurt, accepteer ik het meteen. Het is namelijk heerlijk. De rust en rijkdom die me overvallen, elke keer als ze tegen me praat. De manier waarop ze formuleert, haar timing en intelligentie. Het lijkt soms alsof ik onder een waterval sta. De natuur overrompelt mij met al zijn schoonheid en pracht.
Dan wil ik u nog wel vertellen, dat ze niet alleen welbespraakt, intrigerend en interessant is. Nee, het plaatje wordt meer dan compleet. De stukjes vallen samen. Want ze is niet alleen de Muze die u dit stukje bracht. Ze is uw ontnuchtering voor deze dag, die u ervaart door mijn pen.
Een ware Muze.
Waarom dit allemaal heeft te maken met gevoel? Er is namelijk sprake van buitengewone aantrekkingskracht! Er lijkt zich een magnetisch veld tussen ons te bevinden, die ons naar elkaar toetrekt. Soms lijkt het alsof de gevoelens zo sterk zijn, dat we aan elkaar klikken. En dat met een aanzienlijke afstand tussen ons in.
Dus alle nuchterheid aan de kant, er is zoveel te ontdekken wat doet leven!
Geplaatst in de categorie: vrouwen