Nieuwe flessen
Volgens het kerkelijk jaar zitten we nu in de Veertigdagentijd, ook wel Vastentijd of Lijdenstijd genoemd. Het is de periode tussen Aswoensdag (de woensdag na Carnaval) en Pasen waarin christenen zich bezinnen op het leven, het lijden en sterven van Jezus en zijn wederopstanding.
Dit hield me bezig na een gesprek met een goede vriend. Hij zei dat hij het jammer vond dat hij de paastraditie uit zijn jeugd niet in stand heeft gehouden. Hij bracht het verval van die tradities en de ontkerkelijking die hij rondom ziet gebeuren in verband met een algemene vervaging van het besef van de waarde van het beleven van onze cultuur.
Dat zette mij tot nadenken. Waarom is de christelijke traditie rond Pasen belangrijk? Wat beleven mensen als ze zich bezinnen op het leven, lijden, sterven en weer opstaan van Jezus? En, misschien nog belangrijker, is er een bezinningsboodschap voor diegenen die zich niet kunnen vinden in de traditionele vormgeving van kerkrituelen, in klassieke passie-muziek of in een jaarlijks tv-spektakel? Zijn die mensen veroordeeld tot een dorstig toezien terwijl anderen zich verkwikken met een transcendente boodschap?
Toen dacht ik aan de scheiding van kerk en staat, in gang gezet door het gedachtegoed van de Verlichting. In de 18e eeuw zorgde die filosofische stroming ervoor dat de rede terrein won op het geloof. Ik vermoed dat die verschuiving, achteraf gezien, niet als een strijd tussen rede en geloof geïnterpreteerd moet worden, maar eerder als een bestuiving. De christelijke leringen “Hou van elkaar” en “Oordeel niet” zie ik verankerd in het gelijkheidsbeginsel in onze rechtstaat en in de zorgwetgeving, beide erfenissen van de Verlichting.
Dus misschien kan ik mijn vriend geruststellen: De oude wijnzakken worden dan misschien door steeds meer mensen afgedankt, de wijn wordt nog voluit en doorlopend uit nieuwe flessen geschonken.
Foto by Cierrajadell, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=45318044
gmail.comGeplaatst in de categorie: religie
christendom
124
Geef je reactie op deze inzending:
Dank voor je bericht. Het spijt me dat ik niet helder genoeg heb gecommuniceerd. Misschien helpt deze uitleg:
In al. 2 en 3 komen achtereenvolgens aan de orde het verval van tradities, ontkerkelijking en (in al.3) de vraag of er een transcendente boodschap beschikbaar is, nu de oude bekende vormen (oude zakken) door steeds meer mensen aan de kant worden gezet. Mijn poging om die vraag te beantwoorden is te vinden in het vervolg.
In het kort: Ik denk dat de centrale boodschappen uit de christelijk leer, "Heb de ander lief" en "Oordeel niet", hun weg hebben gevonden in ons rechtsbestel (de nieuwe flessen).
Dus ja, we krijgen die boodschap nog steeds elke dag, namelijk elk moment dat we beseffen dat we 1) gelijk zijn voor de wet, en 2) dat we als samenleving voortdurend proberen een manier te vinden om te zorgen voor hen die het minder getroffen hebben.
Ik hoop dat bovenstaande meer duidelijkheid verschaft.