Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zorghelden

We zijn nu allemaal vol bewondering voor de helden van de zorg.

Maar wat is nu een held? De Van Dale helpt daar niet echt en dat komt, omdat wij constant verschillende mensen tot held maken. Een held is 1) een dapper krijgsman die door moed uitblinkt, of 2) iemand die niet bang is, of 3) iemand die sterk, vaardig is of ergens veel van weet en daardoor iemand kan helpen, of 4) iemand die grootse daden verricht of 5) de persoon om wie een verhaal van een boek of een film draait.

De helden van de zorg zijn geen krijgsmannen of vrouwen, ze zijn om de donder wel bang, ze zijn waarschijnlijk wel vaardig, verrichten in hun eigen ogen gewoon hun werk maar wel heel veel en spelen geen centrale rol in een boek of film. Ze zijn dus held op grond van 3 en 4. Dat wil zeggen: ze doen werk dat plotseling veel meer is gaan opvallen en werken heel veel. Tot uitputting toe.

Maar misschien moeten we ze helden noemen omdat ze iets doen wat de vijf helden van hierboven soms ook wel doen, maar niet altijd. Ze doen iets waar ze bang voor zijn. Door juist, in het belang van het grotere, het redden van andere mensenlevens, stellen ze hun eigen leven in de waagschaal. Ze geven hun leven overigens niet. Nog zo’n dingetje. Er zijn maar weinig soldaten die in een tank of loopgraaf kruipen om hun leven voor volk en vaderland te geven. Op zijn hoogst geven ze hun leven voor familie of hun kameraden, maar meestal sneuvelen ze geheel tegen hun zin in en dan zou je niet moeten spreken van het geven van hun leven, maar van het wegrukken van hun leven. Daar zit niets grootmoedigs aan. Ze wilden het helemaal niet. Ze namen risico, maar ook dat was vaak niet meer dan een bevel.

Een terrorist die zichzelf opblaast, die geeft zijn leven, maar die mogen we dus geen held noemen.

En een verpleegster, verzorger of arts is ook niet van plan zijn leven te geven. Natuurlijk weet zij of hij dat zij of hij risico loopt, maar ik denk niet dat één van hen ´s ochtends, ’s middags of ’s avonds (intensive-care is continudienst) naar hun werk gaan en denken dat ze dood gaan. Allemaal denken ze dat ze straks, moe en onvoldaan, weer naar huis gaan.

Daarvoor verdienen ze onze steun. Ik kan hun werk niet lichter maken. Ik kan voor ze applaudisseren en hen voorrang geven in de supermarkt, ik kan ze held noemen omdat ze iets doen waar iedereen bang voor is. En daarvoor mijn hoed vol respect afnemen.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 2 april 2020


Geplaatst in de categorie: ziekte

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 112

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)