Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Boeken

Een enkele keer bezing ik mijn boeken. Vandaag heb ik een plank vrij gemaakt, waar ik zeven boeken kan plaatsen. Als ik over mijn scherm heen kijk, zie ik zeven boeken. Deze boeken zijn de boeken die op een bepaald moment in mijn leven kwamen en die mij iets bijzonders zeggen.

Als ik er zo doorheen kijken, gaat het allemaal om boeken die iets vertellen over hoe mensen samenleven op één na. Die ene vertelt hoe mensen zouden moeten samenleven. Dat laatste boek heeft de titel ‘Ons huis staat in brand’. Het is geschreven voordat corona in ons leven verscheen en zal actueel blijven als het ons lukt om corona onder controle te krijgen en zelfs, zelfs als we corona niet onder controle krijgen blijft dat boek actueel. Het vertelt andermaal, het is niet het enige boek dat dit doet, waarom de klimaatcrisis een probleem is. Het is feitelijk niet bijzonder.

Het is emotioneel ijzersterk. Alle rapporten in de wereld en zelfs Al Gore met zijn film hebben minder impact gehad dan het meisje dat mij vanaf de omslag aankijkt: Greta Thunberg. Jawel, die legt uit dat ons huis in brand staat. Maar, voor u uw blik op minder belangrijke zaken richt, de titel is breder. De titel verwijst net zo goed naar de complexe manier van opgroeien van Greta Thunberg – intelligent, maar gepest. Slim, maar stil. Tot ze met haar actie begint, praat ze nauwelijks. Als ze haar actie begint, laat ze zich interviewen door wildvreemden die op haar bord Skolstrejk afkomen. Eerst een enkele volwassene. Dan een journalist. Dan een televisiecamera en elke keer legt ze uit waarom ze doet wat ze doet. Met steun van haar ouders, maar zonder hulp van haar ouders. Althans, zonder dat haar ouders haar sturen.

Een van de meest aangrijpende scènes uit het boek is het een moment dat Greta Thunberg moet huilen. Ze loop weg van haar bord en zoekt even een stille plek op. Haar vader is er toevallig bij en gaat naar haar toe. ‘Wat is er?’ Even is het stil en dan komt het er moeizaam uit: ‘dit was de eerste keer dat kinderen aardig tegen mij waren’.

Het kind, dat de wereld wil redden, is tot dat moment door haar leeftijdgenoten behandeld als paria. En toch gaat ze daar staan. Ze vindt de toekomst van de planeet belangrijker voor de wereld, voor haar generatiegenoten en voor zichzelf, maar merkt dat ze nu ook, voor het eerst, nu ze opkomt voor zichzelf en haar generatie, dat ze voor het eerst serieus wordt behandeld door leeftijdgenoten. Dat die zelfs tegen haar opkijken.

Een merkwaardig boek. Ik raad het u met klem aan.

Net als de zes andere boeken die op het rijtje staan: On Democracy van Dahl, Social Traps and the Problem of Trust van Rothstein, Why People Obey the Law van Tyler, Thinking Fast and Slow van Kahneman, Politisches Framing van Wehling en Origins of Human Communication van Tomasello.

Hierbij alvast mijn excuses dat ze niet in het Nederlands zijn.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 4 juni 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 2 stemmen 71



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)