Prostaatgezeik
Ja, we worden nu toch eindelijk even intiem. Op het moment dat u dit leest, lig ik in het plaatselijke hospitaal bij te komen van een prostaatoperatie. Ook ik heb mij in het verleden wel eens bezondigd aan platvloerse grappen. Een stotterende collega toevoegen: “Niet druppelen, maar doorpissen”, of tijdens een oeverloos gesprek richting toilet verdwijnen met de opmerking: “Ik ga nu even naar mijn eigen gezeik luisteren”. Ik geef het onmiddellijk toe, dat waren geen staaltjes van fijnzinnige humor.
Maar nu ben ik dus zelf de klos, want ik heb een ‘oudemannenkwaal’, tenminste dat was de conclusie van mijn huisarts, die mij direct doorstuurde naar de uroloog. Dan gaat er een wereld voor je open, mijn hemel wat een inefficiënt bedrijf, die medische fabriek. Een afspraak maken met een specialist kost je een halve dag en als je eindelijk in de wachtkamer bent beland – na een zoektocht van een uur – dan blijkt dat je rustig twee uur later had kunnen komen, het spreekuur loopt een beetje uit!!!
Er is ook niemand die zich verontschuldigt, de assistente niet, de verpleegkundige niet en de specialist al helemaal niet. Men vindt het blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld dat jij je volledig aanpast aan hun onvermogen om hun zaakjes goed op orde te hebben. Ik werk in het dagelijks leven bij de gemeente Tiel, maar als wij van onze dienstverlening zo’n rotzooi zouden maken, dan zou je de plaatselijke pers eens moeten horen. Tiel zou te klein zijn, maar zo’n lazaret mag er blijkbaar wel een potje van maken.
Maar goed, ik bezit mijn ziel in lijdzaamheid, want ik wil van dat druppelende gezeik af. De humor van de specialist – u ligt nu met uw rug naar Mekka(?!) – laat ik maar over mij heen komen, je zal maar dagelijks slangetjes in piemels van oudere mannen moeten stoppen, wat een baan! De uitleg over de operatie zelf gaat voor het grootste deel langs mij heen, want een beetje gespannen ben ik wel. Realiseert niemand zich dat je die informatie beter – in gewone mensentaal – op papier mee naar huis kunt krijgen, om nog eens rustig na te lezen?
Ach, wat zit ik ook te zeuren (zeiken?), over een week (of zo) dan is dit allemaal weer verleden tijd en kan ik weer lekker pissig doen over allerlei misstanden in de maatschappij. Bijvoorbeeld over boevenboerka’s, discriminatie, het kabinet, de statenverkiezingen, de fratsen van de C1000, enz.
Maar nu even niet, nu ben ik zelf de lul!
#*#
Schrijver: Watze Elgersma, 9 maart 2007Geplaatst in de categorie: lichaam
Ik mocht mij in mijn jeugd toch zonder schroom
op een niet geringe straal beroemen.
Maar dit gedruppel hier, achter een boom
kun je moeilijk nog wíldplassen noemen.
(sterkte, Watze, ik leef met je mee)
Maar lijkt me ook wel heel naar, zo'n operatie.
Sterkte ermee.