Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kom over de brug

Het zal ruim vijftien jaar geleden zijn dat ik voor het eerst een bezoek bracht aan Istanbul. Ik was in gezelschap van mijn Turkse vriend Hassan – u kent hem misschien nog uit één van mijn eerdere columns. Wij bezochten Turkije in het kader van een studiereis en spraken met vakbonden en organisaties op het gebied van onderwijs, mensenrechten, etc. Hassan bleek een prima gids met oog voor de schoonheid van zijn land, maar ook realistisch over de vele tekortkomingen. Over één ding raakte hij niet uitgepraat: de Galatabrug in Istanbul.

Tijdens deze reis werd mijn liefde voor Turkije gewekt en die liefde is nooit meer over gegaan. Ik ben daarna nog ettelijke malen in Turkije geweest en zelden als gewone toerist, maar als ik in Istanbul ben, dan moet ik altijd even naar de Galatabrug. Het was dan ook een feest van herkenning, dat Boekenweekgeschenk van dit jaar van Geert Mak: Ali de zolenman, Mehmet de boekhandelaar en Önder de sigarettenjongen. Lees dat boek!

Met al zijn miljoenen inwoners is Istanbul eigenlijk één grote verzameling van dorpen en dorpsbewoners. Zo zal ik nooit die overnachting vergeten, samen met een andere Turkse vriend, in een Istanbuls hotel. De prijzen voor de kamers waren in dollars aangegeven en geloof me, de schrik sloeg mij om het hart, 110 dollar per persoon per nacht voor een tweepersoons kamer. Mijn vriend Mehmet stelde mij gerust - de eigenaar was afkomstig uit zijn geboortedorp ergens in Anatolië – wij hebben heerlijk geslapen voor slechts € 20,00, inclusief een prima Turks ontbijt!

Ergens in zijn boek schrijft Geert Mak: ‘Bijna iedereen op de brug bungelt tussen twee werelden in’, dat geldt niet alleen voor de mensen óp de brug. Wie de moeite neemt om niet alleen de Galatabrug over te steken – je bent dan nog steeds in het Europese deel van Istanbul - maar ook de brug over de Bosporus, die komt is het Aziatische deel van Instanbul. Daar leven de mensen letterlijk met één been in Europa en met één been in Azië, maar wél met de blik naar Europa gericht.

Natuurlijk, Turkije is nog lang geen open, democratische samenleving zoals Nederland. Er valt nog veel te verbeteren en we moeten niet kritiekloos Turkije en de Turken omarmen. Hoewel kritiek, daar kunnen sommige Turken ook wat van. Hassan en ik voeren met de veerboot terug naar het Europese deel van Istanbul en we hadden een prachtig uitzicht op de skyline van de oude stad. We zagen de honderden minaretten en toen slaakte de Aleviet Hassan de verzuchting: ‘Al die schoorstenen en er komt nergens rook uit’!

Schrijver: Watze Elgersma, 30 maart 2007


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 18 stemmen 732



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)