Denken als een opgeruimd persoon
Een tijdje geleden las ik een artikel in Psychologie Magazine over een methode om af te vallen. De methode was Amerikaans, dus je moest overal briefjes ophangen met de regels die je moest volgen. Eén van de uitgangspunten was dat je moest leren denken als een slank persoon.
Sindsdien vraag ik me af of dat ook zou werken met opruimen. Denkt een opgeruimd iemand anders dan een niet-opgeruimd iemand? En wat is dan het verschil.
Ik denk zeker dat het uitmaakt hoe je over opruimen denkt. Dus begon ik op een rijtje te zetten hoe een opgeruimd persoon denkt. Ik ben er zelf één, dus het lijkt makkelijk. En door mijn vak weet ik een beetje hoe een niet-georganiseerd iemand denkt.
Als eerste denk ik dat een opgeruimd persoon anders staat tegenover opruimen. Ik hoor vaak van klanten dat ze het idee hebben dat ze moeten opruimen. Omdat de buitenwereld het verwacht of omdat ze vinden dat het moet. En dat hebben ze dan vaak weer van huis uit meegekregen.
Het is niet zo dat ik het altijd heel erg leuk vind om op te ruimen. Maar ik heb geen last van weerstand. Ik zie het niet als iets wat moet, maar als iets wat er nou eenmaal is. Ik accepteer het dus gewoon. En dat is op een slechte dag.
Op een goeie dag dan vind ik het echt leuk om orde te scheppen en om dingen weg te doen, zodat ik weer ruimte krijg. Op goeie en op slechte dagen zie ik altijd het voordeel van opgeruimd zijn. Die voordelen vind ik zo groot, dat ik het opruimen ook graag doe. Ik heb dus een interne motivatie om op te ruimen, ik wil het zelf en ik heb niet het gevoel dat het van iemand buiten mij moet.
Willen in plaats van moeten, dat is in elk geval wat helpt om te denken als een opgeruimd persoon.
Geplaatst in de categorie: welzijn