Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De gele scooter

“Opa, wil je mij helpen met mijn boekverslag?” Mijn kleindochter Démi weet als geen ander mij te bespelen, want wie kan weerstand bieden aan zo’n dertienjarige schoonheid van ongeveer 1,80 meter. Ik moet op mijn tenen staan als ze mij begroet met een knuffel en een dikke kus. In eerdere columns heb ik wel vaker mijn kleinkinderen ten tonele gevoerd en tot nu toe hebben ze daar geen enkel bezwaar tegen gemaakt, integendeel.

Dit, in tegenstelling tot stukjesschrijver Martin Bril – zijn kinderen hebben er inmiddels genoeg van om te figureren in zijn verhaaltjes - maar anders dan hij, ben ik niet van plan om mijn (klein)kinderen commercieel te gaan uit uitbuiten. Nee, ik wil niet over de tere ruggetjes van mijn nazaten beroemd worden, daar zullen zij ongetwijfeld zelf wel voor gaan zorgen en dan ben ik hooguit de trotse opa van…

Maar intussen zit ik wel regelmatig hedendaagse jeugdliteratuur te lezen en dan gaat er een wereld voor je open. Wat die kinderen van dertien jaar niet aan maatschappelijke problemen tot zich moeten nemen! Daar zijn de boeken uit mijn jeugd letterlijk kinderspel bij. Hoewel, na wat graven in mijn geheugen kom ik op een titel als: “Van Hollandse jongens in de Franse tijd” van – hoe kan het ook anders - W.G. v.d. Hulst. Of boeken van Penning: “De ruiters van Zuid Afrika”.

Ik geef toe, daarin gebeurden ook wel dingen die mijn ouders bij hun (seksuele) voorlichting niet in het repertoire hadden opgenomen. Wat te denken van een zinsnede als: “Er wachtte haar een lot erger dan de dood”. Daar kon ik mij destijds als dertienjarige puber – bestond dat woord vijftig jaar geleden al? – echt niets bij voorstellen. Maar tegenwoordig is alles toch wat explicieter, tenminste in de boeken waar Démi mee aan komt zetten.

Zo las ik onlangs het boek ‘De gele scooter’ van Elle van den Bogaart over een verkrachting van een jong meisje. De schrijfster slaagt er in slachtoffer, getuige en dader op een zeer geloofwaardige manier ten tonele te voeren én impliciet potentiële slachtoffers een heel bruikbare handleiding te geven hoe je hier mee om zou kunnen gaan.

Afijn opa, moet nu dus meehelpen aan dat boekverslag: is het boek in de ikvorm verschenen, beschrijving van de hoofdpersoon, wat is het probleem van het verhaal, maak een samenvatting, enzovoort. Ik doe dat met liefde, maar mijn ultieme moment van geluk komt pas met verlossende telefoontje van Démi: “Opa, ik heb een vier voor mijn boekverslag … maar jij ook, en dus hebben wij samen een dikke acht!

Schrijver: Watze Elgersma, 11 januari 2008


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.9 met 30 stemmen 2.205



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Natasja
Datum:
25 april 2008
Haha, helemaal goed!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)